Hiob 41
1 “Àte ŋu atsɔ ƒu aɖe lo le tɔ me alo atsɔ ka abla eƒe aɖe ɖe nu me nɛa?
Kann du fiska krokodillen, binda tunga hans med taum,
2 Àte ŋu ade ka ŋɔti me nɛ alo atsɔ ƒu aŋɔ eƒe glã?
Draga snor i gjenom nosi, hogga krok i kjaken hans?
3 Anɔ kukuɖeɖe na wò dzi ɖaa be nàkpɔ nublanui nɛa? Aƒo nu na wò kple gbe blewua?
Vil han tigga um nåde, tala mjuke ord til deg?
4 Awɔ ɖoɖo kpli wò be nàkplɔe wòanye wò kluvi le eƒe agbe me katã?
Tru han vil gjera samband med deg og din træl for alltid verta?
5 Àte ŋu amlae abe xevi ene alo atsɔe ada ɖe avɔ dzi na viwò nyɔnuviwoa?
Kann du han som leikfugl halda for smågjentorne i band?
6 Ɖe asitsalawo atsɔ woƒe adzɔnuwo aɖɔliia? Ɖe woamae ɖe asitsalawo domea?
Handlar fiskarlag med honom, skiftar ut til kræmarar?
7 Àte ŋu atsɔ gaƒliwo aŋɔ eƒe ŋutigbalẽ alo atsɔ akplɔ atɔ eƒe ta?
Kann hans hud med spjot du fylla, og hans hovud med harpunar?
8 Ne èka asi eŋuti la, àɖo ŋku avuwɔwɔ si yi edzi la dzi eye madzro wò be nàgawɔe o!
Berre prøv - du skal det minnast; enn ein gong du gjer det ikkje!
9 Mɔkpɔkpɔ be yeate ŋu aɖu edzi nye beble elabena ne èkpɔe teti gɔ̃ hã la, ŋɔ adzi wò.
Kvar og ein vil missa voni, verta feld ved syni av han.
10 Ame aɖeke medzi ŋɔ de enu ne wòanyɔe o. Ekema ame kae ate ŋu anɔ te ɖe nunye?
Ingen torer eggja honom; kven kann då mot meg reisa?
11 Ame kae tre nu nanam bena maɖo eteƒe nɛ mahã? Nu sia nu si le ɣea te la nye tɔnye.
Kven gav meg, so eg gjev att? Under himmeln alt eg eig.
12 “Nyemagbe nuƒoƒo le eƒe ata, abɔ, eƒe ŋusẽ kple eƒe nɔnɔme dzeani la ŋu o.
Ei eg tegjer um hans lemer, um hans sterke, væne bygnad.
13 Ame ka ate ŋu aɖe awu si wòdo ɖe edzi la le eŋu? Ame ka ate ŋu ado ɖe egbɔ kple gaƒli?
Kven hev drege brynja av han, Gjenge inn i duble tanngard?
14 Ame ka ate ŋu ake eƒe nu, nu si me aɖuwo katã kpe ɖe wo nɔewo nu le kple vɔvɔ̃?
Kven hev opna kjakeporten? Rædsla kring hans tenner ligg.
15 Akpoxɔnuwo ɖo ɖe eƒe dzimegbe eye woɖo ɖe wo nɔewo nu,
Sterke er hans skjolde-rader, feste med ei fast forsigling.
16 ɖe sia ɖe lé ɖe nɔvia ŋu ale gbegbe be, ya gɔ̃ hã mate ŋu ato wo dome o.
Tett dei ligg innåt kvarandre, ingi luft slepp millom deim.
17 Wolé ɖe wo nɔewo ŋu sesĩe, woku ɖe wo nɔewo ŋu ale gbegbe be, womate ŋu ama wo dome o.
Eine skjolden i den andre heng i hop, skilst ikkje åt.
18 Eƒe nyenye kea dzo miamiamia eye eƒe ŋkuwo le abe ŋdi ƒe kekeli ene.
Ljos ifrå hans njosing strålar, augo skin som morgonroden.
19 Dzoxiwo dona tso eƒe nu me, eye nenema kee nye dzo ƒe aɖewo hã.
Or hans gap skyt brandar fram, gneistar sprutar derifrå.
20 Dzudzɔ dona le eƒe ŋɔtime abe ale si tsize si woɖo aƒladzo dzi la fiena tua dzudzɔe ene.
Or hans nasar stig det røyk, liksom eim or kjel som kokar.
21 Eƒe gbɔgbɔ dea dzo aka me eye dzo bibi dona tso eƒe nu me.
Anden hans set eld på kol, logen ut or gapet stend.
22 Ŋusẽ le eƒe kɔ me eye dɔmedzoe le eŋgɔ.
I hans nakke styrken bur, rædsla spring framfor hans åsyn.
23 Eƒe ayi mlɔ wo nɔewo dzi eye wolé ɖe wo nɔewo ŋu sesĩe, ale be womate ŋu afoe ɖa o.
Tette sit kjøtvalkarne, støypte fast urikkelg.
24 Eƒe akɔta do akpa abe kpe ene eye wòsẽ abe te si dzi wotua nu le la ene.
Hjarta hans er hardt som stein, fast som understein i kverni.
25 Ne etso la, ŋɔ dzia ŋusẽtɔwo gɔ̃ hã eye wogbugbɔna ɖe megbe ne wose eƒe afɔzi wògbɔna.
Kjempor ræddast når han ris, misser både mod og hugs;
26 Yi si kaa eŋu la mewɔa nanekee o, nenema kee nye akplɔ, aŋutrɔ kple akplɔ nuɖekɛ.
Sverd vil ikkje bita på, ikkje skot med spjot og pil.
27 Gayibɔ le nɛ abe gbe ƒuƒu ene eye akɔbli le abe ati si nyunyɔ la ene.
Jarn agtar han liksom strå, kopar nett som fauskeved.
28 Mesina le aŋutrɔwo nu o eye akafokpewo le nɛ abe blitsro ene.
Ei han vik for bogesonen; stein frå slyngja vert som halm,
29 Kpo le nɛ abe gbe ƒuƒu ene eye ne yi le gbe dom la, eɖia kokoe nɛ.
og stridsklubba vert som strå, og han lær åt spjot som susar.
30 Eƒe dɔme le abe ze gbagbã dzaglidzagliwo ene eye woɖea fli ɖe ba me abe luƒomɔ ene.
Under han er kvasse broddar, spor dei set som treskjeslede.
31 Enana gogloƒewo fiena wlɔwlɔwlɔ abe aŋɔɖaze ene eye wòblua atsiaƒu me abe amiɖaze me blum wole ene.
Djupet kokar som ei gryta, sjøen som ein salvekjel.
32 Egblẽa mɔ si le dzo dzam la ɖe emegbe eye wòtrɔa atsiaƒu wòzua futukpɔ ɣi, ale nàbu be atsiaƒua ɖe wòƒo wɔ ene.
Vegen lyser etter honom, djupet skin som sylverhår.
33 Naneke mele anyigba dzi sɔ kplii o, enye nuwɔwɔ si mevɔ̃a naneke o.
Liken hans på jord ei finst, denne skapning utan ræddhug.
34 Eklẽa ŋku ɖe nu siwo katã doa wo ɖokui ɖe dzi eye wònye fia ɖe nu siwo katã dana la dzi.”
Han ser ned på alt som høgt er, konge yver alle kaute.»
