Hiob 41
1 “Àte ŋu atsɔ ƒu aɖe lo le tɔ me alo atsɔ ka abla eƒe aɖe ɖe nu me nɛa?
Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?
2 Àte ŋu ade ka ŋɔti me nɛ alo atsɔ ƒu aŋɔ eƒe glã?
Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?
3 Anɔ kukuɖeɖe na wò dzi ɖaa be nàkpɔ nublanui nɛa? Aƒo nu na wò kple gbe blewua?
Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?
4 Awɔ ɖoɖo kpli wò be nàkplɔe wòanye wò kluvi le eƒe agbe me katã?
Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?
5 Àte ŋu amlae abe xevi ene alo atsɔe ada ɖe avɔ dzi na viwò nyɔnuviwoa?
Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?
6 Ɖe asitsalawo atsɔ woƒe adzɔnuwo aɖɔliia? Ɖe woamae ɖe asitsalawo domea?
Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?
7 Àte ŋu atsɔ gaƒliwo aŋɔ eƒe ŋutigbalẽ alo atsɔ akplɔ atɔ eƒe ta?
Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?
8 Ne èka asi eŋuti la, àɖo ŋku avuwɔwɔ si yi edzi la dzi eye madzro wò be nàgawɔe o!
Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.
9 Mɔkpɔkpɔ be yeate ŋu aɖu edzi nye beble elabena ne èkpɔe teti gɔ̃ hã la, ŋɔ adzi wò.
Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.
10 Ame aɖeke medzi ŋɔ de enu ne wòanyɔe o. Ekema ame kae ate ŋu anɔ te ɖe nunye?
Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?
11 Ame kae tre nu nanam bena maɖo eteƒe nɛ mahã? Nu sia nu si le ɣea te la nye tɔnye.
Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?
12 “Nyemagbe nuƒoƒo le eƒe ata, abɔ, eƒe ŋusẽ kple eƒe nɔnɔme dzeani la ŋu o.
Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.
13 Ame ka ate ŋu aɖe awu si wòdo ɖe edzi la le eŋu? Ame ka ate ŋu ado ɖe egbɔ kple gaƒli?
Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?
14 Ame ka ate ŋu ake eƒe nu, nu si me aɖuwo katã kpe ɖe wo nɔewo nu le kple vɔvɔ̃?
Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.
15 Akpoxɔnuwo ɖo ɖe eƒe dzimegbe eye woɖo ɖe wo nɔewo nu,
Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;
16 ɖe sia ɖe lé ɖe nɔvia ŋu ale gbegbe be, ya gɔ̃ hã mate ŋu ato wo dome o.
de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;
17 Wolé ɖe wo nɔewo ŋu sesĩe, woku ɖe wo nɔewo ŋu ale gbegbe be, womate ŋu ama wo dome o.
de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.
18 Eƒe nyenye kea dzo miamiamia eye eƒe ŋkuwo le abe ŋdi ƒe kekeli ene.
Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.
19 Dzoxiwo dona tso eƒe nu me, eye nenema kee nye dzo ƒe aɖewo hã.
Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.
20 Dzudzɔ dona le eƒe ŋɔtime abe ale si tsize si woɖo aƒladzo dzi la fiena tua dzudzɔe ene.
Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.
21 Eƒe gbɔgbɔ dea dzo aka me eye dzo bibi dona tso eƒe nu me.
Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.
22 Ŋusẽ le eƒe kɔ me eye dɔmedzoe le eŋgɔ.
Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.
23 Eƒe ayi mlɔ wo nɔewo dzi eye wolé ɖe wo nɔewo ŋu sesĩe, ale be womate ŋu afoe ɖa o.
Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;
24 Eƒe akɔta do akpa abe kpe ene eye wòsẽ abe te si dzi wotua nu le la ene.
fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.
25 Ne etso la, ŋɔ dzia ŋusẽtɔwo gɔ̃ hã eye wogbugbɔna ɖe megbe ne wose eƒe afɔzi wògbɔna.
Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.
26 Yi si kaa eŋu la mewɔa nanekee o, nenema kee nye akplɔ, aŋutrɔ kple akplɔ nuɖekɛ.
Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.
27 Gayibɔ le nɛ abe gbe ƒuƒu ene eye akɔbli le abe ati si nyunyɔ la ene.
Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;
28 Mesina le aŋutrɔwo nu o eye akafokpewo le nɛ abe blitsro ene.
Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,
29 Kpo le nɛ abe gbe ƒuƒu ene eye ne yi le gbe dom la, eɖia kokoe nɛ.
Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.
30 Eƒe dɔme le abe ze gbagbã dzaglidzagliwo ene eye woɖea fli ɖe ba me abe luƒomɔ ene.
På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;
31 Enana gogloƒewo fiena wlɔwlɔwlɔ abe aŋɔɖaze ene eye wòblua atsiaƒu me abe amiɖaze me blum wole ene.
Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;
32 Egblẽa mɔ si le dzo dzam la ɖe emegbe eye wòtrɔa atsiaƒu wòzua futukpɔ ɣi, ale nàbu be atsiaƒua ɖe wòƒo wɔ ene.
bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.
33 Naneke mele anyigba dzi sɔ kplii o, enye nuwɔwɔ si mevɔ̃a naneke o.
Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.
34 Eklẽa ŋku ɖe nu siwo katã doa wo ɖokui ɖe dzi eye wònye fia ɖe nu siwo katã dana la dzi.”
Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.
