Hiob 38
1 Tete Yehowa ɖo nyawo ŋu na Hiob to ahom me be,
Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
2 “Ame ka nye esi tsɔ viviti tsyɔ nye aɖaŋudede dzi kple nya siwo gɔmesese meli na la o?
Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
3 Tso nàbla ali dzi abe ŋutsu ene, mabia nya wò, nàɖo eŋu nam.
Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
4 “Afi ka nènɔ esi meɖo anyigba ƒe gɔmeɖokpewo anyi? Gblɔe nam, ne èse egɔme.
Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
5 Ame kae dzidze eƒe kekeme kple didime? Ànyae godoo! Ame kae tsɔ dzidzeka ɖo eŋu?
Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
6 Nu ka dzi woɖo egɔme anyi ɖo? Alo ame kae ɖo eƒe dzogoedzikpe
Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
7 esi ŋukeɣletiviwo le ha dzim ɖekae eye Mawudɔlawo katã do dzidzɔɣli?
Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
8 “Ame kae do ʋɔ ɖe atsiaƒu nu esi wòdo go kpoyi tso dadaa ƒe dɔ me
Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
9 esi metsɔ lilikpo wɔ eƒe awudodoe heblae ɖe viviti tsiɖitsiɖitsiɖi me,
Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
10 esi meɖo seɖoƒe nɛ, hede ʋɔtru kple gametiwo enu,
Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
11 esi megblɔ be, ‘Afii ko nàse, mèkpɔ mɔ ato liƒo sia dzi o, afi sia ko wò dada kple ɖokuidodoɖedzi ase?’
Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
12 “Èɖe gbe na ŋdi kpɔ tso esi wò ŋkekewo dze egɔme alo na fɔŋli nya eƒe nɔƒe,
Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
13 be wòalé anyigba ƒe toga, ahaʋuʋu ame vɔ̃ɖiwo ɖa le edzia?
Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
14 Anyigba trɔ eƒe nɔnɔme abe anyi le nutrenu te ene, eye eƒe nɔnɔme le abe avɔ tɔ ene.
Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
15 Woxɔ ame vɔ̃ɖiwo ƒe kekeli le wo si eye woŋe woƒe abɔ si wodo ɖe dzi.
Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
16 “Èzɔ mɔ yi ɖe atsiaƒu ƒe vudo me alo zɔ le gogloƒe ƒe nudiƒewo kpɔa?
Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
17 Wofia ku ƒe agbowo wò kpɔa? Èkpɔ ku ƒe vɔvɔli ƒe agbowo kpɔa?
Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
18 Èse anyigba ƒe kekeme gɔmea? Gblɔe nam, ne ènya esiawo katã.
Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
19 “Afi ka mɔ si yi kekeli ƒe nɔƒe la to? Eye afi kae nye viviti nɔƒe?
Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
20 Àte ŋu akplɔ wo ayi wo nɔƒewoea? Ènya toƒe si yi ɖe wo nɔƒea?
Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
21 Meka ɖe edzi be ènyae elabena wodzi wò ye ma ɣi xoxo! Ƒe geɖewoe nye esia esi nèle agbe!
Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
22 “Ège ɖe sno ƒe nudzraɖoƒe alo kpɔ kpetsi ƒe nudzraɖoƒe,
Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
23 esi meɖo ɖi na xaxaɣi, aʋaŋkekewo kple aʋakpegbe la kpɔa?
Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
24 Afi ka mɔ si wotona yia teƒe si dzikedzo kakana le alo teƒe si wokakaa ɣedzeƒeya le ɖe anyigba blibo la dzi la to?
Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
25 Ame kae ɖo toƒe na tsi gã siwo dzana kple mɔ na ahom sesẽwo,
Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
26 be woade tsi anyigba si dzi ame mele o kple gbegbe si ame menɔ o,
Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
27 be wòaɖi kɔ na kuɖiɖinyigba gbɔlo eye wòamie gbe fɛ̃wo?
Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
28 Fofo le tsidzadza sia? Ame kae nye tɔ na ahũdzadza?
Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
29 Ame ka ƒe dɔ mee tsikpe do tso? Ame kae dzi zãmu si dzana tso dziƒo,
Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
30 esi tsiwo do kpe abe ahlihã ene eye gogloƒewo tame zu tsikpe?
De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
31 “Àte ŋu abla Atifieŋu siwo le keklẽma? Àte ŋu atu Avutɔ ƒe kawoa?
Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
32 Àte ŋu akplɔ ŋukeɣletiviwo ado goe ne woƒe dodoɣi ɖo alo akplɔ koklonɔ kple viawoa?
Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
33 Ènya dziƒo ƒe sewoa? Àte ŋu aɖo Mawu ƒe fiaɖuɖu anyi ɖe anyigba dzia?
Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
34 “Àte ŋu akɔ gbe dzi ado ɣli na lilikpowo, eye nàtsɔ tsiɖɔɖɔ atsyɔ ɖokuiwò dzia?
Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
35 Wòe ɖo dzikedzo ɖe eƒe mɔ dzia? Ɖe wova gblɔna na wò be, ‘Míawoe nye esi’ mahã?
Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
36 Ame kae tsɔ nunya na dzi alo gɔmesese na susu?
Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
37 Ame ka sie nunya le be wòaxlẽ lilikpowo? Ame kae ate ŋu aviã tsizɔ siwo le dziƒo,
Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
38 ne anyigba do kpe eye anyikɔ siwo le anyigba la lé ɖe wo nɔewo ŋu?
Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
39 “Wòe daa ade na dzatanɔ eye nèdia nuɖuɖu na dzatawo, ne dɔ le wo wum
Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
40 eye womlɔ woƒe dowo me alo le adeklo dzi le ave mea?
Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
41 Ame kae dia nuɖuɖu na akpaviãwo, ne viawo le xɔxlɔ̃m na Mawu eye wole tsatsam le nuɖuɖu makpɔmakpɔ ta?
Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
