Hiob 29
1 Hiob yi eƒe nuƒoƒo dzi be,
Då heldt Job fram med talen sin og sagde:
2 “O, ale si medi vevie be wòanɔ nam abe ale si wònɔ le ɣleti siwo va yi me la ene, le ŋkeke siwo me Mawu kpɔ tanye,
«Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,
3 esi eƒe akaɖi klẽ ɖe nye ta dzi eye eƒe kekeli na mezɔ to blukɔ tsiɖitsiɖi me!
då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,
4 O, nenye ɖe wòanɔ nam abe nye lãmesẽŋkekewo me ene, esi kadodo kple Mawu kplikplikpli na wòyra nye aƒe,
slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,
5 esi Ŋusẽkatãtɔ la ganɔ kplim ko eye vinyewo ƒo xlãm,
då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,
6 esi nye toƒe nye notsi kpeke ɖeɖe eye amitimi ɖuɖu bababa tso agakpe me nam.
då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,
7 “Ne meyi dua ƒe agbo nu, henɔ anyi ɖe zikpui dzi gli, le dua ƒe ablɔme la,
då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!
8 ɖekakpuiawo kpɔam, heƒoa asa nam eye ame tsitsiwo tsona ɖe tsitrenu,
Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;
9 dumegãwo tɔna ne wole nu ƒom hetsɔa asi ɖoa nu.
hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;
10 Gbɔgblɔ buna ɖe ame ŋkutawo eye woƒe aɖe léna ɖe woƒe nu me.
og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;
11 Ame sia ame si ɖo tom la kafuam eye ame siwo kpɔm la ƒoa nu nyui tso ŋutinye
dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.
12 elabena mexɔna na hiãtɔ siwo le ɣli dom be woakpe ɖe yewo ŋu kple tsyɔ̃evi si si kpeɖeŋutɔ mele o.
Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;
13 Ame si le kukum la ƒe yayra vaa dzinye eye menana ahosi ƒe dzi kpɔa dzidzɔ.
velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.
14 Metsɔ dzɔdzɔenyenye do abe awu ene eye nuteƒewɔwɔ nye nye awu ʋlaya kple tablanu.
Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.
15 Menye ŋku na ŋkuagbãtɔ kple afɔ na tekunɔ.
Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.
16 Menye tɔ na hiãtɔwo eye mexɔa nya ɖe amedzrowo nu.
Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.
17 Meŋea tsyo na ame vɔ̃ɖiwo eye meɖea nu si woda adzoe la le woƒe aɖutame.
På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.
18 “Mebu be, ‘Maku ɖe nye ŋutɔ nye aƒe me, nye ŋkekewo asɔ gbɔ abe ke ene.
Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.
19 Nye kewo aƒo ɖe to, ade tsi gbɔ eye zãmu adza ɖe nye alɔwo dzi zã blibo la.
Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;
20 Nye ŋutikɔkɔe anɔ yeye zum ɣe sia ɣi le ŋunye eye dati anɔ yeye ɖaa le asinyeme.’
mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»
21 “Amewo ɖoa tom henɔa nye asinu kpɔm, nɔa lalam na nye aɖaŋuɖoɖo le ɖoɖoezizi me.
Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.
22 Ne meƒo nu la, womegaƒoa nu o eye nye nyawo gena ɖe woƒe towo me bɔlɔɔ.
Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.
23 Wonɔa lalayem abe ale si wolalana na tsidzadza ene eye woxɔa nye nyawo dea wo ɖokui me abe ale si wonoa kelemetsi ene.
På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.
24 Womexɔnɛ sena ne meko nu na wo o, nye mo ƒe kekeli nye nu xɔasi na wo.
Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.
25 Metiaa mɔ si woato la na wo, menɔa wo dome abe woƒe tatɔ ene eye menɔa wo dome abe woƒe fia le eƒe aʋakɔwo dome ene. Menɔna abe ame si faa akɔ na konyifalawo ene.
Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.
