Hiob 29
1 Hiob yi eƒe nuƒoƒo dzi be,
Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
2 “O, ale si medi vevie be wòanɔ nam abe ale si wònɔ le ɣleti siwo va yi me la ene, le ŋkeke siwo me Mawu kpɔ tanye,
[Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me?
3 esi eƒe akaɖi klẽ ɖe nye ta dzi eye eƒe kekeli na mezɔ to blukɔ tsiɖitsiɖi me!
Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:
4 O, nenye ɖe wòanɔ nam abe nye lãmesẽŋkekewo me ene, esi kadodo kple Mawu kplikplikpli na wòyra nye aƒe,
sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:
5 esi Ŋusẽkatãtɔ la ganɔ kplim ko eye vinyewo ƒo xlãm,
quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei:
6 esi nye toƒe nye notsi kpeke ɖeɖe eye amitimi ɖuɖu bababa tso agakpe me nam.
quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei:
7 “Ne meyi dua ƒe agbo nu, henɔ anyi ɖe zikpui dzi gli, le dua ƒe ablɔme la,
quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.
8 ɖekakpuiawo kpɔam, heƒoa asa nam eye ame tsitsiwo tsona ɖe tsitrenu,
Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
9 dumegãwo tɔna ne wole nu ƒom hetsɔa asi ɖoa nu.
Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
10 Gbɔgblɔ buna ɖe ame ŋkutawo eye woƒe aɖe léna ɖe woƒe nu me.
Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
11 Ame sia ame si ɖo tom la kafuam eye ame siwo kpɔm la ƒoa nu nyui tso ŋutinye
Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi:
12 elabena mexɔna na hiãtɔ siwo le ɣli dom be woakpe ɖe yewo ŋu kple tsyɔ̃evi si si kpeɖeŋutɔ mele o.
eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.
13 Ame si le kukum la ƒe yayra vaa dzinye eye menana ahosi ƒe dzi kpɔa dzidzɔ.
Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
14 Metsɔ dzɔdzɔenyenye do abe awu ene eye nuteƒewɔwɔ nye nye awu ʋlaya kple tablanu.
Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
15 Menye ŋku na ŋkuagbãtɔ kple afɔ na tekunɔ.
Oculus fui cæco, et pes claudo.
16 Menye tɔ na hiãtɔwo eye mexɔa nya ɖe amedzrowo nu.
Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
17 Meŋea tsyo na ame vɔ̃ɖiwo eye meɖea nu si woda adzoe la le woƒe aɖutame.
Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
18 “Mebu be, ‘Maku ɖe nye ŋutɔ nye aƒe me, nye ŋkekewo asɔ gbɔ abe ke ene.
Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
19 Nye kewo aƒo ɖe to, ade tsi gbɔ eye zãmu adza ɖe nye alɔwo dzi zã blibo la.
Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
20 Nye ŋutikɔkɔe anɔ yeye zum ɣe sia ɣi le ŋunye eye dati anɔ yeye ɖaa le asinyeme.’
Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21 “Amewo ɖoa tom henɔa nye asinu kpɔm, nɔa lalam na nye aɖaŋuɖoɖo le ɖoɖoezizi me.
Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
22 Ne meƒo nu la, womegaƒoa nu o eye nye nyawo gena ɖe woƒe towo me bɔlɔɔ.
Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
23 Wonɔa lalayem abe ale si wolalana na tsidzadza ene eye woxɔa nye nyawo dea wo ɖokui me abe ale si wonoa kelemetsi ene.
Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 Womexɔnɛ sena ne meko nu na wo o, nye mo ƒe kekeli nye nu xɔasi na wo.
Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 Metiaa mɔ si woato la na wo, menɔa wo dome abe woƒe tatɔ ene eye menɔa wo dome abe woƒe fia le eƒe aʋakɔwo dome ene. Menɔna abe ame si faa akɔ na konyifalawo ene.
Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.]
