Hiob 29
1 Hiob yi eƒe nuƒoƒo dzi be,
Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
2 “O, ale si medi vevie be wòanɔ nam abe ale si wònɔ le ɣleti siwo va yi me la ene, le ŋkeke siwo me Mawu kpɔ tanye,
Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,
3 esi eƒe akaɖi klẽ ɖe nye ta dzi eye eƒe kekeli na mezɔ to blukɔ tsiɖitsiɖi me!
da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,
4 O, nenye ɖe wòanɔ nam abe nye lãmesẽŋkekewo me ene, esi kadodo kple Mawu kplikplikpli na wòyra nye aƒe,
som i mine modne Aar, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,
5 esi Ŋusẽkatãtɔ la ganɔ kplim ko eye vinyewo ƒo xlãm,
da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,
6 esi nye toƒe nye notsi kpeke ɖeɖe eye amitimi ɖuɖu bababa tso agakpe me nam.
da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,
7 “Ne meyi dua ƒe agbo nu, henɔ anyi ɖe zikpui dzi gli, le dua ƒe ablɔme la,
da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde paa Torvet.
8 ɖekakpuiawo kpɔam, heƒoa asa nam eye ame tsitsiwo tsona ɖe tsitrenu,
Naar Ungdommen saa mig, gemte den sig, Oldinge rejste sig op og stod,
9 dumegãwo tɔna ne wole nu ƒom hetsɔa asi ɖoa nu.
Høvdinger standsed i Talen og lagde Haand paa Mund,
10 Gbɔgblɔ buna ɖe ame ŋkutawo eye woƒe aɖe léna ɖe woƒe nu me.
Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;
11 Ame sia ame si ɖo tom la kafuam eye ame siwo kpɔm la ƒoa nu nyui tso ŋutinye
Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet saa og tilkendte mig Ære.
12 elabena mexɔna na hiãtɔ siwo le ɣli dom be woakpe ɖe yewo ŋu kple tsyɔ̃evi si si kpeɖeŋutɔ mele o.
Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;
13 Ame si le kukum la ƒe yayra vaa dzinye eye menana ahosi ƒe dzi kpɔa dzidzɔ.
den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;
14 Metsɔ dzɔdzɔenyenye do abe awu ene eye nuteƒewɔwɔ nye nye awu ʋlaya kple tablanu.
jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.
15 Menye ŋku na ŋkuagbãtɔ kple afɔ na tekunɔ.
Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;
16 Menye tɔ na hiãtɔwo eye mexɔa nya ɖe amedzrowo nu.
jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;
17 Meŋea tsyo na ame vɔ̃ɖiwo eye meɖea nu si woda adzoe la le woƒe aɖutame.
den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.
18 “Mebu be, ‘Maku ɖe nye ŋutɔ nye aƒe me, nye ŋkekewo asɔ gbɔ abe ke ene.
Saa tænkte jeg da: »Jeg skal dø i min Rede, leve saa længe som Føniksfuglen;
19 Nye kewo aƒo ɖe to, ade tsi gbɔ eye zãmu adza ɖe nye alɔwo dzi zã blibo la.
min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;
20 Nye ŋutikɔkɔe anɔ yeye zum ɣe sia ɣi le ŋunye eye dati anɔ yeye ɖaa le asinyeme.’
min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Haand!«
21 “Amewo ɖoa tom henɔa nye asinu kpɔm, nɔa lalam na nye aɖaŋuɖoɖo le ɖoɖoezizi me.
Mig hørte de paa og bied, var tavse, mens jeg gav Raad;
22 Ne meƒo nu la, womegaƒoa nu o eye nye nyawo gena ɖe woƒe towo me bɔlɔɔ.
ingen tog Ordet, naar jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende paa dem;
23 Wonɔa lalayem abe ale si wolalana na tsidzadza ene eye woxɔa nye nyawo dea wo ɖokui me abe ale si wonoa kelemetsi ene.
de bied paa mig som paa Regn, spærred Munden op efter Vaarregn.
24 Womexɔnɛ sena ne meko nu na wo o, nye mo ƒe kekeli nye nu xɔasi na wo.
Mistrøstige smilte jeg til, mit Aasyns Lys fik de ej til at svinde.
25 Metiaa mɔ si woato la na wo, menɔa wo dome abe woƒe tatɔ ene eye menɔa wo dome abe woƒe fia le eƒe aʋakɔwo dome ene. Menɔna abe ame si faa akɔ na konyifalawo ene.
Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.
