Hiob 28
1 “Klosalokuƒe li eye teƒe li si wololõa sika le.
Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,
2 Wokua gayibɔ le tome eye wokpɔa akɔbli ne wololõ akɔblikpe.
og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;
3 Amegbetɔ ɖo seƒe na viviti, etsana le didiƒewo kple viviti tsiɖitsiɖitɔ kekeake me hena tomenuwo.
På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.
4 Eɖe do wògoglo yi eme ʋĩi hedidi tso amenɔƒe gbɔ, teƒe si amewo ƒe afɔ mede kpɔ o; teƒe goglo sia, si didi tso amewo gbɔ lae wonɔa ka me henɔa nyenyem le yame le.
Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.
5 Anyigba si me wokpɔa nuɖuɖu tsonae lae wotrɔ le tome abe dzo me wòto ene.
På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.
6 Woɖea safirkpe tso eƒe kpe siwo wogbã la me eye woɖea sika tso eƒe kewɔ me.
Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,
7 Xe ƒonuwo menya toƒe ɣaɣla ma o eye aʋako aɖeke ƒe ŋku mekpɔe kpɔ o
Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.
8 Gbemelã siwo dana la meka afɔ afi ma kpɔ o, eye dzata aɖeke hã mezɔ afi ma kpɔ o.
Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.
9 Ame ƒe asi gbã kpe sesẽawo eye wòna towo te dze go.
På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.
10 Eɖea mɔ ɖe kpeawo tome eye eƒe ŋkuwo kpɔa eƒe nu xɔasi vovovowo katã.
I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.
11 Etsana le tsidzɔƒewo eye wòhea nu ɣaɣlawo vaa kekeli nu.
Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.
12 “Ke afi ka woakpɔ nunya le? Afi ka gɔmesese nɔna?
Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
13 Amegbetɔ mese eƒe nuvãnyenye gɔme o, womate ŋu akpɔe le agbagbeawo ƒe anyigba dzi o.
Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
14 Gogloƒe gblɔ be, ‘Menye tɔnyee o,’ Atsiaƒu gblɔ be, ‘Mele gbɔnye o,’
Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
15 Womate ŋu aƒlee kple sika nyuitɔ alo woada klosalo ɖe eƒe home nu o.
Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
16 Màte ŋu aƒlee kple sika adodoe si tso Ofir alo kple kpe xɔasiwo, oniks kple safir o.
og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
17 Sika alo kristalkpe masɔ kplii o eye womatsɔ sikanuwo gɔ̃ hã aɖɔlii o.
Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
18 Womayɔ sui kple adzagba ƒe ŋkɔwo gɔ̃ hã ɖe eŋu o elabena nunya ƒe asixɔxɔ kɔ wu gbloti tɔ sãsãsã.
Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
19 Womatsɔ Kuskpe xɔasi, topaz, asɔ kplii o eye sika nyuitɔ mate ŋu aƒlee o.
Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
20 “Ekema afi ka nunya tso? Afi ka nye gɔmesese ƒe nɔƒe?
Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
21 Eɣla ɖe nu gbagbe ɖe sia ɖe ƒe ŋkukpɔƒe eye woɣlae ɖe dziƒoxeviwo gɔ̃ hã.
Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
22 Tsiẽƒe kple ku gblɔ be, ‘Nyasegblɔ tso eŋuti koe ɖo míaƒe towo me.’
Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
23 Mawue nya egbɔmɔ eye eya koe nya afi si wòle.
Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.
24 Elabena eyae tea ŋu kpɔa anyigba ƒe mlɔenu ke, eye wòkpɔa nu sia nu si le ɣea te.
Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.
25 Esi wòɖo ya ƒe ŋusẽ anyi, hedzidze tsiwo vɔ,
Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,
26 esi wòwɔ se na tsidzadza, heta mɔ na dziɖegbe kple ahom vɔ la,
då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,
27 enye kɔ kpɔ nunya, dzro eme kpɔ eye wòda asi ɖe edzi, hedoe kpɔ.
då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.
28 Tete wògblɔ na amegbetɔ be, ‘Kpɔ ɖa, Aƒetɔ la vɔvɔ̃e nye nunya eye nugbegbe le vɔ̃ gbɔe nye gɔmesese.’”
Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»
