Hiob 22
1 Temanitɔ, Elifaz ɖo eŋu be,
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 “Ɖe ame anye viɖenu na Mawua? Ɖe nunyala gɔ̃ hã anye viɖenu nɛa?
«Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
3 Dzidzɔ ka wòanye na Ŋusẽkatãtɔ la ne ènye ame dzɔdzɔe? Eye viɖe ka wòakpɔ ne fɔɖiɖi mele wò mɔwo ŋu o?
Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
4 “Wò Mawuvɔvɔ̃ tae wòka mo na wò hetsɔ nya ɖe ŋuwòa?
Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
5 Ɖe wò nu vɔ̃ɖi wɔwɔ mekpe ŋutɔ oa? Ɖe nuwuwu li na wò nu vɔ̃woa?
Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
6 Èbia megbedanu tso nɔviwò ŋutsuwo si susumanɔmetɔe eye nèɖe avɔ le amewo ŋu wotsi amama.
Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
7 Mèna tsi ame siwo nu ti kɔ na la wono o eye nète nuɖuɖu dɔwuitɔwo,
den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
8 evɔ nèhenye ŋusẽtɔ, anyigba le asiwò eye nèle anyigba dzi, bubu le ŋuwò.
Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
9 Èɖo ahosiwo ɖa asi ƒuƒlu eye nèɖe tsyɔ̃eviwo ƒe ŋusẽ ɖa.
Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
10 Eya ta mɔkawo ɖe to ɖe wò ɖo eya ta dzɔgbevɔ̃e ƒo ɖe dziwò kpoyi hedo ŋɔdzi na wò
Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
11 eya ta viviti do ale gbegbe be màgate ŋu akpɔ nu o eye eya tae tɔɖɔɖɔ va tsyɔ dziwò ɖo.
Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
12 “Ɖe Mawu mele dziƒo kɔkɔtɔ oa? Ɖe mekpɔ ale si ɣletivi kɔkɔtɔwo kɔkɔe oa?
Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
13 Gake ègblɔ be, ‘Nu ka Mawu nya? Ɖe wòdrɔ̃a ʋɔnu to viviti ma tɔgbi mea?
Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
14 Lilikpo dodowo xe eŋkume eya ta mekpɔa mí ne ele tsatsam le dziƒo ƒe agbo sesẽwo me o.’
For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
15 Ɖe nàgalé mɔ xoxo si dzi ame vɔ̃ɖiwo zɔ va yi la me ɖe asia?
Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
16 Wokplɔ wo dzoe hafi woƒe ɣeyiɣi de eye tsiɖɔɖɔ kplɔ woƒe gɔmeɖokpewo dzoe.
Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
17 Wogblɔ na Mawu be, ‘Ɖe asi le mía ŋu! Nu kae Ŋusẽkatãtɔ la awɔ mí?’
som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
18 Evɔ wònye eyae tsɔ nu nyuiwo yɔ xɔ na wo fũu, eya ta menɔ adzɔge na ame vɔ̃ɖiwo ƒe aɖaŋudede.
Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
19 Ame dzɔdzɔewo kpɔ woƒe gbegblẽ eye dzi dzɔ wo, ame maɖifɔwo gblɔ ɖe wo ŋu fewuɖutɔe be,
Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
20 ‘Wotsrɔ̃ míaƒe futɔwo vavã eye dzo va fia woƒe kesinɔnuwo.’
«Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
21 “Tsɔ ɖokuiwò na Mawu eye nànɔ ŋutifafa me kplii, to esia me la, dzɔgbenyui ava wò mɔ dzi.
Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
22 Xɔ nufiame tso eƒe nu me, eye nàtsɔ eƒe nyawo adzra ɖo ɖe wò dzi me
Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
23 Ne ètrɔ va Ŋusẽkatãtɔ la gbɔ la, agaɖo wò te. Ne èɖe nu vɔ̃ɖi wɔwɔ ɖa xaa tso wò agbadɔ gbɔ,
Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
24 eye nètsɔ wò dzonu veviwo kɔ ɖe ke me, tsɔ wò sika adodoe si tso Ofir ƒu gbe ɖe agakpewo tome la,
Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
25 ekema Ŋusẽkatãtɔ la anye wò sika kple klosalo nyuitɔ.
Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
26 Ekema le nyateƒe me la, Ŋusẽkatãtɔ ƒe nu ado dzidzɔ na wò eye àwu wò mo dzi ɖe Mawu ŋu.
Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
27 Àdo gbe ɖa nɛ, wòaɖo to wò eye àxe wò adzɔgbeɖefewo nɛ.
Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
28 Nu si nèɖo la, ava eme na wò eye kekeli aklẽ ɖe wò mɔwo dzi.
Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
29 Ne woɖiɖi amewo ɖe anyi, eye nègblɔ be, ‘Fɔ wo ɖe dzi!’ la, ekema woafɔ ame siwo wote ɖe anyi la ɖe dzi.
Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
30 Aɖe ame si ŋu fɔɖiɖi le gɔ̃ hã, ame si woaɖe to wò asi ƒe kɔkɔenɔnɔ me.”
Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
