Hiob 20
1 Tete Naamatitɔ, Zofar ɖo eŋu nɛ be,
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 “Nu siwo le fu ɖem na nye susue dɔm be maɖo eŋu na wò elabena metsi dzi le ɖokuinye me ŋutɔ.
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 Mese mokaname aɖe si ɖe bubu le ŋunye, eye nye gɔmesese de dzi ƒo nam be maɖo nyawo ŋu.
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 “Meka ɖe edzi be ènya ale si wònɔ tso blema, tso ɣeyiɣi si ke wowɔ amegbetɔ da ɖe anyigba dzi be
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 ame vɔ̃ɖiwo ƒe nukoko nu mesena yina o, eye Mawumavɔ̃lawo ƒe aseyetsotso nɔa anyi ɣeyiɣi kpui aɖe ko.
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 Togbɔ be eƒe dada yi ɖatɔ dziƒo, eƒe ta yi ɖatɔ lilikpowo ke hã la,
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 atsrɔ̃ gbidii abe eya ŋutɔ ƒe afɔdzi ene eye ame siwo kpɔe la agblɔ be, ‘Afi ka wòle?’
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 Edzona dzona abe drɔ̃e ene, womagakpɔe o eye wòabu abe ŋutega si wokpɔ le zã me ene.
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 Ŋku si kpɔe la magakpɔe akpɔ o, eye eƒe nɔƒe hã magakpɔe akpɔ o.
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 Ele be viawo nawɔ ɖɔɖɔɖo anyo dɔ me na ame dahewo, eya ŋutɔ ƒe asiwo aɖe asi le eƒe kesinɔnuwo ŋu.
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 Ɖekakpuimeŋusẽ dzodzoe si yɔ eƒe ƒuwo me la aku kplii ayi ke me.
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
12 “Togbɔ be nu vɔ̃ɖi vivi le eƒe nu me, eye wòɣlae ɖe eƒe aɖe te,
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 togbɔ be mate ŋu aɖe asi le eŋu o eye wòbe ɖe nu me nɛ hã la,
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 eƒe nuɖuɖu ave le eƒe dɔ me, eye wòazu da ƒe aɖi le eƒe dɔgbowo me.
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 Atu kesinɔnu siwo wòmi la aƒu gbe. Mawu ana eƒe dɔgbowo nadzɔ wo katã aƒo ɖi.
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 Eno da ƒe aɖi eye ƒli ƒe aɖi awui.
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 Makpɔ gome le tɔʋu kple tɔsisi siwo me anyitsi kple notsi babla le sisim le la me o.
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 Maɖu nu siwo ŋu wòdze agbagba le o, ke boŋ atsɔ wo ana eye maɖu viɖe si do tso eƒe asitsatsa hã me o
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 elabena ete ame dahewo ɖe to wozu hiãtɔwo eye wòxɔ aƒe siwo metu o.
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 “Vavã makpɔ gbɔdzɔe le eƒe nudzodzrowo me o eye maɖe eɖokui to eƒe nunɔamesiwo dzi o.
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 Naneke masusɔ nɛ esi wòavuvu o eƒe kesinɔnuwo matɔ ɖi o.
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 Le eƒe nukpɔkpɔ gbogboawo dome la, xaxa ava edzi eye hiãtuame ƒe ŋusẽ katã ava edzi.
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 Ne eƒe ƒodo yɔ nyuie la Mawu atrɔ eƒe dziku bibi akɔ ɖe edzi eye wòana eƒe dɔmedzoe nadza ɖe edzi.
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 Togbɔ be esi le gayibɔlãnu nu hã la, akɔbliŋutrɔ ƒo ɖee.
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 Eɖee do goe tso eƒe lãme eye wòho eƒe tsutsyɔeƒe le eƒe aklã me. Ŋɔdzi alée,
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 eye viviti tsiɖitsiɖi le eƒe kesinɔnuwo lalam. Dzo si womeƒlɔ ɖo o la afiae eye wòabi nu si susɔ ɖe eƒe agbadɔ me la keŋkeŋkeŋ.
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 Dziƒo aɖe eƒe vodada ɖe go eye anyigba atso ɖe eŋu.
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 Tsiɖɔɖɔ akplɔ eƒe aƒe adzoe eye le Mawu ƒe dɔmedzoeŋkeke la dzi la, tsi sisiwo akplɔe adzoe.
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 Esia nye gomekpɔkpɔ si Mawu ɖo ɖi na ame vɔ̃ɖiwo, eye wònye domenyinu tso Mawu gbɔ na wo.”
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
