Hiob 18
1 Tete Suhitɔ, Bildad ɖo eŋu na Hiob be,
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 Ɣe ka ɣi miadzudzɔ nya siawo gbɔgblɔ? Midze nunya ekema míate ŋu aƒo nu.
«Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!
3 Nu ka ŋuti wobu mí movitɔwoe eye wobu mí bometsilawoe le wò ŋkume?
Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?
4 Wò ame si vuvu ɖokuiwò kɔ ɖi le wò dziku me, ɖe wòle be woagblẽ anyigba ɖi ɖe tawò alo woaɖe agakpewo ɖa le wò teƒea?
Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?
5 “Wotsia ame vɔ̃ɖi ƒe akaɖi eye eƒe dzo megabina o.
Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.
6 Kekeli si le eƒe agbadɔ me la doa viviti eye akaɖi si le eƒe axadzi la hã tsina.
I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.
7 Megatea ŋu ɖea abla o eye eya ŋutɔ ƒe nuɖoɖowo ƒunɛ anyi.
Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.
8 Eƒe afɔ ɖoa ɖɔ me eye wòƒoa dablibɛ le ɖɔkawo me.
Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;
9 Mɔ léa afɔkpodzi nɛ eye mɔ̃ka blanɛ sesĩe.
og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.
10 Wolɔa ke kɔna ɖe mɔka dzi nɛ le anyigba eye wotrea mɔ ɖe eƒe mɔ me.
I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.
11 Ŋɔdzidodowo doa vodzi nɛ le akpa sia akpa eye wokplɔa eƒe afɔɖeɖe ɖe sia ɖe ɖo.
Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.
12 Dzɔgbevɔ̃e tsi dzi vevie be yeadzɔ ɖe edzi eye gbegblẽ le klalo be yeava edzi ne edze anyi.
Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,
13 Eɖu eƒe ŋutilã ƒe akpa aɖewo eye ku ƒe ŋgɔgbevi vuvu eƒe ŋutinuwo
vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.
14 Woɖee ɖa le eƒe agbadɔ si nye eƒe sitsoƒe la me eye wokplɔe yina na ŋɔdziwo ƒe fia.
Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.
15 Dzo bibi xɔ aƒe ɖe eƒe agbadɔ me eye aŋɔka bibi kaka ɖe eƒe nɔƒe.
I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.
16 Eƒe kewo yrɔna le ete ke eye eƒe aŋgbawo yrɔna le eƒe tame.
Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.
17 Woŋlɔnɛ be le anyigba dzi eye eƒe ŋkɔ buna le amewo dome.
Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.
18 Wonyanɛ tso kekeli nu yina ɖe viviti me eye woɖenɛ ɖa le xexea me.
Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.
19 Vi alo dzidzimevi menɔa esi le eƒe amewo dome o eye ame aɖeke metsia agbe le teƒe si wònɔ va yi o.
Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.
20 Ɣetoɖoƒetɔwo ƒe nu ku le nu si dzɔ ɖe edzi ta eye vɔvɔ̃ ɖo ɣedzeƒetɔwo.
Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.
21 Vavãe, aleae ame vɔ̃ɖi ƒe nɔƒe nɔna, aleae ame si menya Mawu o la ƒe nɔƒe nɔna.”
Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»
