Alt Kanto 6
1 Kien foriris via amato, Ho belulino inter virinoj? Kien forturniĝis via amato, Por ke ni lin serĉu kun vi?
Kagi kagonamo'ma aravama ohe hentofa mofamoka kagu'aretima hunka kavesima nentana nera iga vu'ne? Kaza huta hakegahunanki, ina kantega rukrahera huno vu'ne?
2 Mia amato iris en sian ĝardenon, al la bedoj de aromaĵoj, Por paŝti en la ĝardenoj kaj kolekti rozojn.
Avesima nentoa ne'mo'a mananentake zama me'nea hoza'arega uramino, sipisipi afuzaga'a kegava nehuno liliema nehaza tra'zamofo amosre'a asenaku vu'ne.
3 Mi apartenas al mia amato, kaj mia amato apartenas al mi; Tiu, kiu paŝtas inter la rozoj.
Nagra nagu'aretima hu'na navesi nentoa nemofo suza manugeno, nagu'aretima hu'na avesima nentoa ne'mo'a, nagri suza mani'neankino, agra liliema nehaza trazampi sipisipi afuzaga kegava huno vano nehie.
4 Ho, mia amatino, vi estas bela kiel Tirca, Agrabla kiel Jerusalem, Terura kiel batalantaj taĉmentoj.
Kagra hentofa a'ni'a mani'nankeno, kavufgaretira Tirza kumamo'ma hiaza huno so'e zantfa hu'ne. Kagra Jerusalemi kumamo'ma knare'zantfama hiaza hunka knarezantfa nehunka, sondia vahe'mo'zama krauefama (flek) eri'za otizankna hu'nane.
5 Forturnu la okulojn for de mi, Ĉar ili venkas min. Viaj haroj estas kiel aro da kaprinoj, Deirantaj sur la deklivo de la monto Gilead.
Kavuraga keamne huo, na'ankure kavugura koro nehue. Kazokamo'a hagerimo'ma rukranto krantoma nehiaza nehigeno, meme afu kevumo'za Giliati agonafinti takaure takaure hu'za eramizankna hu'ne.
6 Viaj dentoj estas kiel aro da ŝafinoj, Kiuj elvenas el la lavejo; Ĉiuj estas en paroj, Kaj ne mankas eĉ unu el ili.
Meni sipisipi afu ti frente'za azeri agru hazageno efe anentake hiankna kavemo'a hu'ne. Anagamine fenkamine kavemo'a tragave huno knare zantfa hu'neankino, regasima nehankeno'a efeke huno knare nehie.
7 Kiel peco de granato, viaj vangoj aspektas Malantaŭ via vualo.
Tare kameragemokea kavugosama refite'nana tavaravefintira pomigreneti, zafa ragamofo avufgaretima hiaza huno koranke nehie.
8 Da reĝinoj ekzistas sesdek, kaj okdeko da kromvirinoj, Kaj la junulinoj estas sennombraj.
Kini ne'mofo a'nea 60'a kuini manizageno, henka a'ne'a 80'a manizageno, ohampriga'a vene omase mofa'nea mani'nazanagi,
9 Sed unu sola estas mia kolombino, mia virtulino; Ŝi estas la sola ĉe sia patrino, La elektita de sia naskintino; La filinoj vidis ŝin, kaj nomas ŝin feliĉulino; La reĝinoj kaj la kromvirinoj laŭdas ŝin, dirante:
nagri maho nama agra hiranto zaga mani'neankino, agra ruzahu knazaga mani'ne. Nerera'ma magoke'ma ante'neno agrikuke'ma nehia mofa mani'ne. Muna'nemo'za agrira husga hunentazageno, kini nemofo a'neramimo'zane henka a'neramimo'zane vene omase mofanemo'zanena zagame hu'za agi'a erisga nehaze.
10 Kiu estas ŝi, kiu aspektas kiel la matenruĝo, Bela kiel la luno, Hela kiel la suno, Terura kiel batalantaj taĉmentoj?
Iza avufgafinti rumsa nehie? Avufgafintira ikamo'ma remsama nehiaza nehigeno, zagemofo avunasisimo'ma nehiaza nehigeno, sondia vahe'mo'za krauvefa eri'za oti'zankna huno konarari'amo'a hentofaza hu'ne.
11 Mi iris en la nuksarban ĝardenon, Por trarigardi la verdajn kreskaĵojn de la valo, Por vidi, ĉu la vinbertrunko burĝonas, ĉu la granatarboj floras.
Krepimo'ene pomigreneti zafamo'ma amosrema ahege, asinama eri marege'ma hu'ne'nia ome ke'naku, zafa rgama renentea zafa hoza agupofi urami'noe.
12 Tiam mi ankoraŭ ne sciis, Ke mia animo elektos min por la ĉaroj de la nobeloj de mia popolo.
Navesizamo'a ugagota kva ne'mofo karisifi me'nege'na kena antahina nehu'na antri nehue.
13 Turniĝu, turniĝu, ho Ŝulamit; Turniĝu, turniĝu, ke ni rigardu vin. Kial vi volas rigardi Ŝulamiton tiel, Kiel oni rigardas la dancadon de la taĉmentoj?
Ete rukrahe hunka eno. Sulamu kumateti mofamoka ete eno, ete egeta kagamneno. Higeno mofamo'a huno, Tarefima manimpima hu'za zamagama netrazafina, Nagafare nagenakura nehaze?
