Psalmaro 95

1 Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Ven, hagamos canciones al Señor; enviando voces alegres a la Roca de nuestra salvación.

2 Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Vamos delante de su rostro con alabanzas; y hacer melodía con canciones sagradas.

3 Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

Porque el Señor es un gran Dios y un gran Rey sobre todos los dioses.

4 Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

Los lugares profundos de la tierra están en su mano; y las cimas de las montañas son suyas.

5 Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

El mar es suyo, y él lo hizo; y la tierra seca fue formada por sus manos.

6 Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Oh, ven, adoraremos, cayendo de rodillas ante el Señor nuestro Hacedor.

7 Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Porque él es nuestro Dios; y nosotros somos las personas a quienes da de comer, y las ovejas de su rebaño. ¡Hoy, si solo escuchas su voz!

8 Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

No sean duros sus corazones, como en Meriba, como en el día de Masah en el desierto;

9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

Cuando tus padres me pusieron a prueba y vieron mi poder y mis obras.

10 Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Por cuarenta años me enojé con esta generación, y dije: Son un pueblo cuyos corazones se apartaron de mí, porque no conocen mis caminos;

11 Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

Y juré en mi ira que no entraran en mi lugar de reposo.