Psalmaro 95
1 Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.
¡Vengan, cantemos con alegría al Señor! ¡Gritemos triunfantes a la roca de nuestra salvación!
2 Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.
¡Vayamos ante él con acción de gracias! ¡Cantemos a él en voz alta en celebración!
3 Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,
porque el Señor es un Dios grande, el gran rey sobre todos los dioses.
4 Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;
El manda sobre lo más profundo de la tierra y sobre lo más alto de los montes.
5 Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.
El mar es de él, porque él lo hizo; la tierra seca le pertenece, porque él la formó.
6 Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.
Vengan, entremos y adoremos, arrodillémonos ante el Señor nuestro creador.
7 Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,
Porque él es nuestro Dios, y nosotros el pueblo que cuida como un pastor, el rebaño por el cual se preocupa. Si escuchas hoy su voz llamando,
8 Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,
no se rehúsen a responder, “Como hicieron en Meribá, como hicieron ese día en Masá en el desierto,
9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.
cuando sus antepasados me provocaron, probando mi paciencia, incluso habiendo visto todo lo que había hecho.
10 Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;
Por cuarenta años estuve disgustado con esa generación, y dije, ‘Ellos son personas que me son desleales con sus pensamientos, y se rehúsan a seguir mis caminos’.
11 Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.
Entonces en mi frustración juré, ‘Ciertamente no entrarán en mi reposo’”.
