Psalmaro 95

1 Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Laus Cantici ipsi David. Venite, exultemus Domino: iubilemus Deo salutari nostro:

2 Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Præoccupemus faciem eius in confessione: et in psalmis iubilemus ei.

3 Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

Quoniam Deus magnus Dominus: et Rex magnus super omnes deos.

4 Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

Quia in manu eius sunt omnes fines terræ: et altitudines montium ipsius sunt.

5 Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud: et siccam manus eius formaverunt.

6 Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Venite adoremus, et procidamus: et ploremus ante Dominum, qui fecit nos.

7 Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Quia ipse est Dominus Deus noster: et nos populus pascuæ eius, et oves manus eius.

8 Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra;

9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

Sicut in irritatione secundum diem tentationis in deserto: ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt me, et viderunt opera mea.

10 Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.

11 Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

Et isti non cognoverunt vias meas: ut iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.