Psalmaro 95

1 Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Venez, chantons avec allégresse à Yahweh! Poussons des cris de joie vers le Rocher de notre salut!

2 Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Allons au-devant de lui avec des louanges, faisons retentir des hymnes en son honneur.

3 Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

Car c'est un grand Dieu que Yahweh, un grand roi au-dessus de tous les dieux.

4 Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

Il tient dans sa main les fondements de la terre, et les sommets des montagnes sont à lui.

5 Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

A lui la mer, car c'est lui qui l'a faite; la terre aussi: ses mains l'ont formée.

6 Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Venez, prosternons-nous et adorons, fléchissons le genou devant Yahweh, notre Créateur.

7 Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Car il est notre Dieu, et nous, nous sommes le peuple de son pâturage, le troupeau que sa main conduit. Oh! si vous pouviez écouter aujourd'hui sa voix!

8 Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

N'endurcissez pas votre cœur comme à Mériba, comme à la journée de Massa, dans le désert,

9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

où vos pères m'ont tenté, m'ont éprouvé, quoiqu'ils eussent vu mes œuvres.

10 Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Pendant quarante ans j'eus cette race en dégoût, et je dis: C'est un peuple au cœur égaré; et ils n'ont pas connu mes voies.

11 Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

Aussi je jurai dans ma colère: ils n'entreront pas dans mon repos.