Psalmaro 95

1 Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

O come, let us sing unto the Lord: let us shout joyfully to the rock of our salvation.

2 Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Let us come before his presence with thanksgiving, and shout joyfully unto him with psalms.

3 Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

For a great God is the Lord, and a great King above all Gods;

4 Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

In whose hand are the deep places of the earth; and whose are the heights of mountains;

5 Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Whose is the sea, and who hath made it; and whose hands have formed the dry land.

6 Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Oh come, let us prostrate ourselves and bow down: let us kneel before the Lord our Maker.

7 Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

For he is our God; and we are the people of his pasture, and the flock of his hand: yea, this day, if ye will hearken to his voice,

8 Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

Harden not your heart, as at Meribah, as on the day of the temptation in the wilderness:

9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

When your fathers tempted me, proved me, although they had seen my doing.

10 Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Forty years long did I feel loathing on that generation, and I said, It is a people of an erring heart; and they truly acknowledged not my ways:

11 Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

So that I swore in my wrath, that they should not enter into my rest.