Psalmaro 95

1 Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

O maela, ya tacantaye si Jeova: nije tafatinas y minagof na inagang para y acho y satbasionta.

2 Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Nije taufanmato gui menaña yan y grasias, ya tafatinas y minagof na inagang nu y salmos.

3 Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

Sa si Jeova y dangculo na Yuus, yan y dangculo na Ray gui jilo todo yuus.

4 Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

Y jalom y canaeña nae mangaegue y manadong na sagayan gui tano: y minetgot y beca sija iyoña locue.

5 Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Y tase iyoña yan güiya fumatinas: yan y canaeñaja fumatinas y anglo na tano.

6 Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

O maela nije taadora ya tafanecon papa, nije tafandimo gui menan Jeova ni y fumatinasjit.

7 Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Sa güiya y Yuusta; yan jita y taotao gui pastajiña, yan y quinilo gui canaeña. Pago na jaane yaguin injingog y inagangña,

8 Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

Chamiyo munafanmajejetog y corasonmiyo, taegüije guiya Meriba, taegüije y jaanin y tentasion gui desierto.

9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

Anae y tatanmiyo tumientayo, machagueyo, yan malie y chechojo.

10 Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Cuarenta años inapmamña nae tristeyo pot este na generasion, ya ileco: Sija na taotao ni y manlache gui corasonñija, yan jagasja ti jatungo y chalanjo.

11 Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

Pot ayo na manjulayo gui binibujo, ya sija ti siña majalom gui descansoco.