Psalmaro 92

1 Psalmo-kanto por la tago sabata. Bone estas glori la Eternulon Kaj prikanti Vian nomon, ho Plejaltulo;

Ein salme, ein song til kviledagen. Det er godt å prisa Herren, og å syngja ditt namn lov, du Høgste,

2 Rakonti matene pri Via boneco Kaj nokte pri Via fideleco,

å kunngjera di miskunn um morgonen og din truskap um næterne,

3 Sur dekkorda instrumento kaj sur psaltero, Per solenaj sonoj de harpo.

med tistrengs-cither og med harpa, med tankefullt spel på cither.

4 Ĉar Vi ĝojigis min, ho Eternulo, per Viaj agoj; La farojn de Viaj manoj mi prikantos.

For du hev gledt meg, Herre, med ditt verk, og eg vil fegnast yver det dine hender hev gjort.

5 Kiel grandaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Tre profundaj estas Viaj pensoj.

Kor store dine gjerningar er, Herre! Ovdjupe er dine tankar.

6 Malklerulo ne scias, Kaj malsaĝulo tion ne komprenas.

Ein uvitug mann kjenner ikkje til det, og ein dåre skynar det ikkje.

7 Kiam malvirtuloj verdestas kiel herbo Kaj ĉiuj malbonaguloj floras, Tio kondukas al ilia ekstermiĝo por eterne.

Når dei ugudlege grønkar som gras, og alle illgjerningsmenner blømer, so er det til deira tyning til æveleg tid.

8 Kaj Vi estas alta eterne, ho Eternulo.

Men du, Herre, er høg i all æva.

9 Ĉar jen Viaj malamikoj, ho Eternulo, Jen Viaj malamikoj pereas, Diskuras ĉiuj malbonaguloj.

For sjå dine fiendar, Herre - for sjå, dine fiendar skal forgangast, alle illgjerningsmenner vert spreidde.

10 Sed mian kornon Vi altigas kiel la kornon de bubalo; Mi estas oleita per freŝa oleo.

Du lyfter upp mitt horn som hornet til villuksen, frisk olje er rent yver meg.

11 Kaj mia okulo rigardas miajn malamikojn; Pri la malbonaguloj, miaj kontraŭuloj, aŭdas miaj oreloj.

Og mitt auga skal sjå med lyst på mine fiendar, og øyro mine høyra um dei vonde som stend upp imot meg.

12 Virtulo verdestas, kiel palmo, Staras alte, kiel cedro sur Lebanon.

Den rettferdige skal renna upp som palmetreet, som ceder på Libanon skal han veksa.

13 Plantitaj en la domo de la Eternulo, Ili verdestas en la kortoj de nia Dio.

Dei er planta i Herrens hus og skal grønka i Guds fyregardar.

14 Ili floras ankoraŭ en la maljuneco, Estas sukplenaj kaj freŝaj,

Endå i høg alder skyt dei friske renningar, dei er groande og grønkande

15 Por sciigi, ke la Eternulo estas justa, Mia fortikaĵo, kaj ne ekzistas en Li maljusteco.

til å forkynna at Herren er rettvis, han, mitt berg, og at det ingen urett er i honom.