Psalmaro 92

1 Psalmo-kanto por la tago sabata. Bone estas glori la Eternulon Kaj prikanti Vian nomon, ho Plejaltulo;

Ein Psalm. Ein Lied für den Sabbattag.

2 Rakonti matene pri Via boneco Kaj nokte pri Via fideleco,

Köstlich ist es, Jahwe zu danken / Und deinem Namen, o Höchster, zu spielen,

3 Sur dekkorda instrumento kaj sur psaltero, Per solenaj sonoj de harpo.

Am Morgen deine Huld zu verkünden / Und deine Treu in den Nächten,

4 Ĉar Vi ĝojigis min, ho Eternulo, per Viaj agoj; La farojn de Viaj manoj mi prikantos.

Zum Zehnsait und zur Harfe, / Zum rauschenden Spiel auf der Zither.

5 Kiel grandaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Tre profundaj estas Viaj pensoj.

Denn du, Jahwe, hast mich erfreut durch dein Walten, / Deiner Hände Werke lassen mich jauchzen.

6 Malklerulo ne scias, Kaj malsaĝulo tion ne komprenas.

Wie herrlich, Jahwe, sind deine Taten, / Wie tief sind deine Gedanken!

7 Kiam malvirtuloj verdestas kiel herbo Kaj ĉiuj malbonaguloj floras, Tio kondukas al ilia ekstermiĝo por eterne.

Nur ein geistloser Mensch erkennt das nicht, / Nur ein Törichter sieht es nicht ein.

8 Kaj Vi estas alta eterne, ho Eternulo.

Sprießen die Frevler auch auf wie Gras, / Blühen auch alle die Übeltäter — / Vernichtet werden sie doch auf immer!

9 Ĉar jen Viaj malamikoj, ho Eternulo, Jen Viaj malamikoj pereas, Diskuras ĉiuj malbonaguloj.

Du aber, Jahwe, bist ewig erhaben!

10 Sed mian kornon Vi altigas kiel la kornon de bubalo; Mi estas oleita per freŝa oleo.

Denn sieh, deine Feinde, Jahwe, / Sieh, deine Feinde müssen vergehn, / Sich zerstreun alle Übeltäter.

11 Kaj mia okulo rigardas miajn malamikojn; Pri la malbonaguloj, miaj kontraŭuloj, aŭdas miaj oreloj.

Mir aber hast du die Kraft des Büffels gegeben, / Ich bin übergossen mit frischem Öl.

12 Virtulo verdestas, kiel palmo, Staras alte, kiel cedro sur Lebanon.

Mit Lust hat mein Aug meine Laurer geschaut, / Meiner Feinde Vernichtung vernahm mit Freude mein Ohr.

13 Plantitaj en la domo de la Eternulo, Ili verdestas en la kortoj de nia Dio.

Der Gerechte wird sprossen wie eine Palme, / Wie eine Zeder des Libanons wachsen.

14 Ili floras ankoraŭ en la maljuneco, Estas sukplenaj kaj freŝaj,

Gepflanzt im Hause Jahwes, / Blühn sie in unsers Gottes Höfen.

15 Por sciigi, ke la Eternulo estas justa, Mia fortikaĵo, kaj ne ekzistas en Li maljusteco.

Sie tragen noch Frucht im Greisenalter, / Saftvoll werden sie sein und frisch, Um zu verkünden: Gerecht ist Jahwe, / Mein Fels, an dem sich kein Tadel findet.