Psalmaro 91

1 Kiu loĝas sub la ŝirmo de la Plejaltulo, Tiu ripozas en la ombro de la Plejpotenculo.

Zaupajoč v zavetji Najvišjega, v senci Vsemogočnega neprestano prenočujoč

2 Mi diras al la Eternulo: Mia rifuĝejo kaj mia fortikaĵo Estas Dio, kiun mi fidas.

Pravim: V Gospodu je pribežališče moje in grad moj; Bog moj je, kateremu zaupam.

3 Ĉar Li savos vin de la reto de kaptisto, De la pereiga pesto.

Ker on te bode rešil iz zanke tičarjeve, iz kuge pogubne.

4 Per Siaj plumoj Li ŝirmos vin, Kaj sub Liaj flugiloj vi rifuĝos; Lia fideleco estas ŝildo kaj kiraso.

S perotjo svojo te bode branil, ko bodeš pribežal pod peroti njegove; ščit in bran je zvestoba njegova.

5 Ne timu la teruron de nokto, Nek sagon, kiu flugas tage,

Ne boj se nočnega strahú, pušice, ki leta podnevi;

6 Nek peston, kiu iras en mallumo, Nek epidemion, kiu ekstermas tagmeze.

Pogube, ki lazi v temi, ne kuge, ki razsaja o poludné.

7 Ĉe via flanko falos milo, Kaj dek miloj ĉe via dekstra flanko; Sed vin ĝi ne tuŝos.

Pade jih na eni strani tvoji tisoč, in desetkrat tisoč na desni tvoji, k tebi ne pride.

8 Vi nur rigardos per viaj okuloj, Kaj vi vidos la redonon al la malvirtuloj.

Samo z očmi Svojimi bodeš pogledal in videl bodeš grešnikov povračilo.

9 Ĉar Vi, ho Eternulo, estas mia defendo! La Plejaltulon vi elektis kiel vian rifuĝejon.

Ko bodeš ti Gospoda, Boga pribežališča mojega, Najvišjega postavil za prebivališče svoje,

10 Ne trafos vin malbono, Kaj frapo ne atingos vian tendon.

Ne bode priložnosti, da te zadene húdo, in šiba se ne približa tvojemu šatoru.

11 Ĉar al Siaj anĝeloj Li ordonis pri vi, Ke ili vin gardu sur ĉiuj viaj vojoj.

Ker angelom svojim bode zapovedal zate, da te hranijo po vseh potih tvojih;

12 Sur la manoj ili vin portos, Por ke vi ne falpuŝiĝu sur ŝtono per via piedo.

Držé te z obema rokama, da ne zadeneš z nogo svojo ob kamen.

13 Sur leonon kaj aspidon vi paŝos, Vi piedpremos leonidon kaj drakon.

Po divjem levu bodeš hodil in po kači, teptal bodeš leva mladiča in zmaja.

14 Ĉar li ekamis Min, tial Mi lin savos; Mi defendos lin, ĉar li konas Mian nomon.

"Ker je proti meni nagnen v ljubezni (pravi Bog), zato ga bodem otél; na višavo ga bodem postavil, ker pozna, ime moje.

15 Li vokos Min, kaj Mi lin aŭskultos; Mi estos kun li en mizero; Mi lin liberigos kaj honoratigos.

Kakor hitro me zakliče, uslišim ga; na strani mu bodem v stiski; otel ga bodem in počastil.

16 Mi satigos lin per longa vivo, Kaj aperigos al li Mian helpon.

Nasitil ga bodem z dolgostjo lét, storil bodem, da uživa blaginjo mojo."