Psalmaro 90

1 Preĝo de Moseo, homo de Dio. Mia Sinjoro, Vi estis por ni loĝejo De generacio al generacio.

Tanrı adamı Musa'nın duası Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.

2 Antaŭ ol la montoj naskiĝis Kaj Vi kreis la teron kaj la mondon, Kaj de eterne ĝis eterne, Vi estas Dio.

Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.

3 Vi venigas homon al polvo; Kaj Vi diras: Revenu, homidoj.

İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.

4 Ĉar mil jaroj estas en Viaj okuloj Kiel la hieraŭa tago, kiu pasis, Kaj kiel nokta gardoparto.

Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.

5 Vi forfluigas ilin torente, ili estas kiel sonĝo; Matene ili renoviĝas kiel herbo:

İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:

6 Matene ĝi floras kaj ĝermas, Vespere ĝi dehakiĝas kaj sekiĝas.

Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.

7 Jes, ni pereas de Via kolero, Kaj de Via kolerego ni neniiĝas.

Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.

8 Vi metis niajn malbonagojn antaŭ Vin, Nian kaŝitaĵon antaŭ la lumon de Via vizaĝo.

Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.

9 Ĉar ĉiuj niaj tagoj pasis sub Via kolero, Malaperis niaj jaroj, kiel sono.

Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.

10 La daŭro de nia vivo estas sepdek jaroj, Kaj ĉe forteco okdek jaroj; Kaj ilia tuta majesto estas penado kaj suferado, Ĉar ĝi forkuras rapide kaj ni forflugas.

Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.

11 Kiu scias la forton de Via kolero, Vian timindecon kaj Vian indignon?

Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.

12 Instruu nin kalkuli niajn tagojn, Por ke ni akiru saĝan koron.

Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.

13 Returnu Vin, ho Eternulo! Kiel longe? Kaj kompatu Viajn sklavojn.

Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!

14 Satigu nin matene per Via boneco; Kaj ni kantos kaj ĝojos en la daŭro de nia tuta vivo.

Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.

15 Ĝojigu nin tiel longe, kiel Vi nin premis, Tiom da jaroj, kiom ni vidis mizeron.

Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.

16 Al Viaj sklavoj aperu Viaj faroj, Kaj Via beleco al iliaj infanoj.

Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.

17 Kaj la favoro de la Eternulo, nia Dio, estu super ni; Kaj la faron de niaj manoj fortikigu al ni, Kaj fortikigu la faron de niaj manoj.

Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.