Psalmaro 90
1 Preĝo de Moseo, homo de Dio. Mia Sinjoro, Vi estis por ni loĝejo De generacio al generacio.
Молитва Моисеа человека Божия.
2 Antaŭ ol la montoj naskiĝis Kaj Vi kreis la teron kaj la mondon, Kaj de eterne ĝis eterne, Vi estas Dio.
Господи, прибежище был еси нам в род и род.
3 Vi venigas homon al polvo; Kaj Vi diras: Revenu, homidoj.
Прежде даже горам не быти и создатися земли и вселенней, и от века и до века Ты еси.
4 Ĉar mil jaroj estas en Viaj okuloj Kiel la hieraŭa tago, kiu pasis, Kaj kiel nokta gardoparto.
Не отврати человека во смирение, и рекл еси: обратитеся, сынове человечестии.
5 Vi forfluigas ilin torente, ili estas kiel sonĝo; Matene ili renoviĝas kiel herbo:
Яко тысяща лет пред очима Твоима, Господи, яко день вчерашний, иже мимо иде, и стража нощная.
6 Matene ĝi floras kaj ĝermas, Vespere ĝi dehakiĝas kaj sekiĝas.
Уничижения их лета будут: утро яко трава мимо идет, утро процветет и прейдет: на вечер отпадет, ожестеет и изсхнет:
7 Jes, ni pereas de Via kolero, Kaj de Via kolerego ni neniiĝas.
яко изчезохом гневом Твоим, и яростию Твоею смутихомся.
8 Vi metis niajn malbonagojn antaŭ Vin, Nian kaŝitaĵon antaŭ la lumon de Via vizaĝo.
Положил еси беззакония наша пред Тобою, век наш в просвещение лица Твоего.
9 Ĉar ĉiuj niaj tagoj pasis sub Via kolero, Malaperis niaj jaroj, kiel sono.
Яко вси дние наши оскудеша, и гневом Твоим изчезохом:
10 La daŭro de nia vivo estas sepdek jaroj, Kaj ĉe forteco okdek jaroj; Kaj ilia tuta majesto estas penado kaj suferado, Ĉar ĝi forkuras rapide kaj ni forflugas.
лета наша яко паучина поучахуся: дние лет наших в нихже седмьдесят лет, аще же в силах, осмьдесят лет, и множае их труд и болезнь: яко прииде кротость на ны, и накажемся.
11 Kiu scias la forton de Via kolero, Vian timindecon kaj Vian indignon?
Кто весть державу гнева Твоего, и от страха Твоего ярость Твою изчести?
12 Instruu nin kalkuli niajn tagojn, Por ke ni akiru saĝan koron.
Десницу Твою тако скажи ми, и окованныя сердцем в мудрости.
13 Returnu Vin, ho Eternulo! Kiel longe? Kaj kompatu Viajn sklavojn.
Обратися, Господи, доколе? И умолен буди на рабы Твоя.
14 Satigu nin matene per Via boneco; Kaj ni kantos kaj ĝojos en la daŭro de nia tuta vivo.
Исполнихомся заутра милости Твоея, Господи, и возрадовахомся и возвеселихомся:
15 Ĝojigu nin tiel longe, kiel Vi nin premis, Tiom da jaroj, kiom ni vidis mizeron.
во вся дни нашя возвеселихомся, за дни, в няже смирил ны еси, лета, в няже видехом злая.
16 Al Viaj sklavoj aperu Viaj faroj, Kaj Via beleco al iliaj infanoj.
И призри на рабы Твоя и на дела Твоя, и настави сыны их.
17 Kaj la favoro de la Eternulo, nia Dio, estu super ni; Kaj la faron de niaj manoj fortikigu al ni, Kaj fortikigu la faron de niaj manoj.
И буди светлость Господа Бога нашего на нас, и дела рук наших исправи на нас, и дело рук наших исправи.
