Psalmaro 90

1 Preĝo de Moseo, homo de Dio. Mia Sinjoro, Vi estis por ni loĝejo De generacio al generacio.

Gospode! ti si nam utoèište od koljena do koljena.

2 Antaŭ ol la montoj naskiĝis Kaj Vi kreis la teron kaj la mondon, Kaj de eterne ĝis eterne, Vi estas Dio.

Prije nego se gore rodiše i sazda se zemlja i vasiljena, i od vijeka i do vijeka ti si Bog.

3 Vi venigas homon al polvo; Kaj Vi diras: Revenu, homidoj.

Ti povraæaš èovjeka u truhlež, i govoriš: vratite se sinovi ljudski!

4 Ĉar mil jaroj estas en Viaj okuloj Kiel la hieraŭa tago, kiu pasis, Kaj kiel nokta gardoparto.

Jer je tisuæa godina pred oèima tvojima kao dan juèerašnji, kad mine, i kao straža noæna.

5 Vi forfluigas ilin torente, ili estas kiel sonĝo; Matene ili renoviĝas kiel herbo:

Ti ih kao povodnjem odnosiš; oni su kao san, kao trava, koja rano vene,

6 Matene ĝi floras kaj ĝermas, Vespere ĝi dehakiĝas kaj sekiĝas.

Ujutru cvjeta i uvene, uveèe se pokosi i sasuši.

7 Jes, ni pereas de Via kolero, Kaj de Via kolerego ni neniiĝas.

Jer nas nestaje od gnjeva tvojega, i od jarosti tvoje u smetnji smo.

8 Vi metis niajn malbonagojn antaŭ Vin, Nian kaŝitaĵon antaŭ la lumon de Via vizaĝo.

Stavio si bezakonja naša preda se, i tajne naše na svjetlost lica svojega.

9 Ĉar ĉiuj niaj tagoj pasis sub Via kolero, Malaperis niaj jaroj, kiel sono.

Svi se dani naši prekraæuju od srdnje tvoje, godine naše prolaze kao glas.

10 La daŭro de nia vivo estas sepdek jaroj, Kaj ĉe forteco okdek jaroj; Kaj ilia tuta majesto estas penado kaj suferado, Ĉar ĝi forkuras rapide kaj ni forflugas.

Dana godina naših svega ima do sedamdeset godina, a u jaèega do osamdeset godina: i sam je cvijet njihov muka i nevolja; jer teku brzo, i mi odlijeæemo.

11 Kiu scias la forton de Via kolero, Vian timindecon kaj Vian indignon?

Ko zna silu gnjeva tvojega i tvoju jarost, da bi te se kao što treba bojao?

12 Instruu nin kalkuli niajn tagojn, Por ke ni akiru saĝan koron.

Nauèi nas tako brojiti dane naše, da bismo stekli srce mudro.

13 Returnu Vin, ho Eternulo! Kiel longe? Kaj kompatu Viajn sklavojn.

Povrati se, Gospode! Dokle æeš? Smiluj se na sluge svoje.

14 Satigu nin matene per Via boneco; Kaj ni kantos kaj ĝojos en la daŭro de nia tuta vivo.

Ujutru nas nasiti dobrote svoje, i radovaæemo se i veseliti u sve dane svoje.

15 Ĝojigu nin tiel longe, kiel Vi nin premis, Tiom da jaroj, kiom ni vidis mizeron.

Obraduj nas prema danima, u koje si nas muèio, i prema godinama, u koje smo gledali nevolju.

16 Al Viaj sklavoj aperu Viaj faroj, Kaj Via beleco al iliaj infanoj.

Neka se pokaže na slugama tvojim djelo tvoje, i slava tvoja na sinovima njihovijem.

17 Kaj la favoro de la Eternulo, nia Dio, estu super ni; Kaj la faron de niaj manoj fortikigu al ni, Kaj fortikigu la faron de niaj manoj.

Neka bude dobra volja Gospoda Boga našega s nama, i djelo ruku naših dovrši nam, i djelo ruku naših dovrši.