Psalmaro 89

1 Instruo de Etan, la Ezraĥido. La favorfarojn de la Eternulo mi kantos eterne; De generacio al generacio mi sciigos Vian fidelecon per mia buŝo.

En undervisning Ethans, dens Esrahitens. Jag vill sjunga om Herrans nåde evinnerliga, och hans sanning förkunna med minom mun, ifrå slägte till slägte;

2 Ĉar mi diris: Por eterne estas fundamentita la boneco, En la ĉielo estas fortikigita Via fideleco.

Och säger alltså, att en evig nåd skall uppgå; och du varder dina sanning i himmelen troliga hållandes.

3 Mi faris interligon kun Mia elektito. Mi ĵuris al David, Mia sklavo:

Jag hafver gjort ett förbund med minom utkorade; minom tjenare David hafver jag svorit:

4 Por eterne Mi fortikigos vian semon, Kaj Mi konstruis vian tronon por ĉiuj generacioj. (Sela)

Jag skall förskaffa dig en evig säd, och bygga din stol ifrå slägte till slägte. (Sela)

5 Kaj la ĉielo gloras Viajn miraklojn, ho Eternulo, Kaj Vian fidelecon en la anaro de la sanktuloj.

Och himlarna, Herre, skola prisa din under, och dina sanning, uti de heligas församling.

6 Ĉar kiu en la ĉielo estas egala al la Eternulo? Kiu estas simila al la Eternulo inter la potenculoj?

Ty ho kan i skyn liknas vid Herran; och ibland gudarnas barn Herranom lik vara?

7 Dio estas potenca en la anaro de la sanktuloj, Kaj timinda por ĉiuj, kiuj Lin ĉirkaŭas.

Gud är fast mägtig uti de heligas församling, och underlig öfver alla de som omkring honom äro.

8 Ho Eternulo, Dio Cebaot, Kiu estas potenca kiel Vi, ho Eternulo? Kaj Via fideleco estas en ĉio, kio Vin ĉirkaŭas.

Herre Gud Zebaoth, ho är såsom du, en mägtig Herre? Och din sanning är allt omkring dig.

9 Vi regas la malkvietecon de la maro; Kiam leviĝas ĝiaj ondoj, Vi ilin kvietigas.

Du råder öfver det stormande hafvet; du styrer dess böljor, när de upphäfva sig.

10 Vi faligis Rahabon, kiel mortigiton; Per Via forta brako Vi diskurigis Viajn malamikojn.

Du slår Rahab till döds; du förströr dina fiendar, med dinom starka arm.

11 Al Vi apartenas la ĉielo, kaj ankaŭ al Vi apartenas la tero; La universon, kaj ĉion, kio ĝin plenigas, Vi fondis.

Himmel och jord äro din; du hafver grundat jordenes krets, och hvad deruti är.

12 La nordon kaj la sudon Vi kreis; Tabor kaj Ĥermon prikantas Vian nomon.

Norr och söder hafver du skapat; Thabor och Hermon fröjdar sig i ditt Namn.

13 Vi havas brakon kun forto; Potenca estas Via mano, alta estas Via dekstra.

Du hafver en väldig arm; stark är din hand, och hög är din högra hand.

14 Virto kaj justeco estas la fundamento de Via trono; Boneco kaj vero iras antaŭ Via vizaĝo.

Rättfärdighet och dom är dins stols stadfästelse; nåd och sanning äro för ditt ansigte.

15 Feliĉa estas la popolo, kiu konas trumpetadon; Ho Eternulo, en la lumo de Via vizaĝo ili marŝas;

Väl är de folke, som fröjdas kan; Herre, de skola vandra i dins ansigtes ljus.

16 Pro Via nomo ili ĝojas la tutan tagon, Kaj ili fieras pro Via justeco.

De skola dagliga öfver ditt Namn glade vara, och i dine rättfärdighet härlige vara.

17 Ĉar Vi estas la beleco de ilia forto; Kaj pro Via favoro altiĝas nia korno.

Ty du äst deras starkhets berömmelse, och genom dina nåde skall du upphöja vårt horn.

18 Ĉar de la Eternulo estas nia ŝildo, Kaj de la Sanktulo de Izrael estas nia reĝo.

Ty Herren är vår sköld, och den Helige i Israel är vår Konung.

19 Tiam Vi parolis en vizio al Viaj fideluloj, Kaj Vi diris: Mi sendis helpon al heroo, Mi altigis elektiton el la popolo.

På den tiden talade du i en syn till dina heliga, och sade: Jag hafver uppväckt en hjelta, den hjelpa skall; jag hafver upphöjt en utkoradan utu folket.

20 Mi trovis Davidon, Mian sklavon, Per Mia sankta oleo Mi lin ŝmiris.

Jag hafver funnit min tjenare David; jag hafver smort honom med mina helga oljo.

21 Mia mano lin subtenos, Kaj Mia brako lin fortikigos.

Min hand uppehåller honom, och min arm skall styrka honom.

22 Ne venkos lin malamiko, Kaj malbonagulo lin ne premos.

Fienderna skola icke vara honom öfvermägtige, och de orättfärdige skola icke förtrycka honom;

23 Kaj Mi disbatos antaŭ lia vizaĝo liajn malamikojn, Kaj liajn malamantojn Mi frapos.

Utan jag skall slå hans ovänner för honom, och de honom hata, vill jag plåga.

24 Kaj Mia fideleco kaj Mia favoro estas kun li; Kaj per Mia nomo altiĝos lia korno.

Men min sanning och nåd skall när honom vara; och hans horn skall i mitt Namn upphöjdt varda.

25 Kaj Mi etendos super la maron lian brakon Kaj super la riverojn lian dekstran manon.

Jag skall sätta hans hand uti hafvet, och hans högra hand uti älfverna.

26 Li vokos Min: Vi estas mia patro, Mia Dio, kaj la roko de mia savo.

Han skall kalla mig alltså: Du äst min fader, min Gud och tröst, den mig hjelper.

27 Kaj Mi faros lin unuenaskito, Ĉefo super la reĝoj de la tero.

Och jag skall göra honom till första sonen, den aldrahögsta ibland Konungarna på jordene.

28 Por ĉiam Mi konservos al li Mian favoron; Kaj Mia interligo kun li estos fidela.

Jag vill behålla honom mina nåd evinnerliga, och mitt förbund skall honom fast blifva.

29 Kaj lian semon Mi faros eterna, Kaj lian tronon longedaŭra kiel la ĉielo.

Jag skall gifva honom en evig säd, och hans stol uppehålla, så länge himmelen varar.

30 Se liaj filoj forlasos Mian instruon Kaj ne iros laŭ Miaj leĝoj;

Men om hans barn min lag öfvergifva, och i minom rättom icke vandra;

31 Se Miajn decidojn ili malplenumos Kaj Miajn ordonojn ili ne observos:

Om de mina stadgar ohelga, och min bud icke hålla;

32 Tiam Mi per bastono punos ilian pekon Kaj per batoj ilian krimon;

Så vill jag hemsöka deras synd med ris, och deras missgerningar med plågor.

33 Sed Mian favoron Mi ne forprenos de li, Kaj Mian fidelecon Mi ne perfidos;

Men mina nåd vill jag icke vända ifrå honom, och icke låta mina sanning fela.

34 Mi ne malplenumos Mian interligon, Kaj tion, kio eliris el Mia buŝo, Mi ne ŝanĝos.

Jag vill icke ohelga mitt förbund, och icke ogildt göra hvad af minom mun utgånget är.

35 Unu aferon Mi ĵuris per Mia sankteco: Mi ne perfidos al David;

Jag hafver en gång svorit vid mina helighet: Jag vill icke ljuga for David;

36 Lia semo estos eterna, Kaj lia trono estos kiel la suno antaŭ Mi.

Hans säd skall evig vara, och hans stol för mig såsom solen.

37 Kiel la luno, ĝi staros eterne, Kaj kiel la atestulo en la ĉielo ĝi estos fidinda. (Sela)

Såsom månen skall han evinnerliga vid magt hållen varda, och såsom de vittne i skyn viss vara. (Sela)

38 Sed nun Vi forpuŝis kaj malestimis, Vi koleris Vian sanktoleiton.

Men nu bortdrifver du och förkastar, och vredgas med dinom smorda.

39 Vi disigis la interligon kun Via sklavo, Ĵetis sur la teron lian kronon.

Du bryter dins tjenares förbund, och trampar hans krono neder på jordena.

40 Vi detruis ĉiujn liajn barilojn, Ruinigis liajn fortikaĵojn.

Du nederrifver alla hans murar, och låter hans fäste afbrytas.

41 Prirabas lin ĉiuj pasantoj; Li fariĝis mokataĵo por siaj najbaroj.

Honom beröfva alle de der framom gå; han är sinom grannom ett gabberi vorden.

42 Vi altigis la dekstran manon de liaj malamikoj, Vi ĝojigis ĉiujn liajn kontraŭulojn.

Du upphöjer hans ovänners högra hand, och gläder alla hans fiendar.

43 Vi returnis la tranĉon de lia glavo, Kaj ne subtenis lin en la milito.

Ock hafver du hans svärds kraft borttagit, och låter honom ingen seger vinna i stridene.

44 Vi forigis lian brilon, Kaj lian tronon Vi ĵetis sur la teron.

Du förstörer hans renhet, och kastar hans stol till jordena.

45 Vi mallongigis la tagojn de lia juneco, Vi kovris lin per honto. (Sela)

Du förkortar hans ungdoms tid, och betäcker honom med blygd. (Sela)

46 Ĝis kiam, ho Eternulo, Vi kaŝos Vin senĉese Kaj Via kolerego brulos kiel fajro?

Herre, huru länge vill du dig så allstinges fördölja; och låta dina grymhet brinna såsom en eld?

47 Ho, rememoru, kia estas la daŭro de mia vivo, Por kia vantaĵo Vi kreis ĉiujn homidojn.

Tänk huru stackot mitt lif är; hvi vill du alla menniskor fåfängt skapat hafva?

48 Kiu homo vivas kaj neniam vidos morton, Savos sian animon de la mano de Ŝeol? (Sela) (Sheol h7585)

Hvilken är den der lefver, och intet ser döden; den sina själ friar utu helvetes hand? (Sela) (Sheol h7585)

49 Kie estas Viaj antaŭaj favorfaroj, mia Sinjoro, Pri kiuj Vi ĵuris al David per Via fideleco?

Herre, hvar är den förra din nåd, den du David i dine sanning svorit hafver?

50 Rememoru, mia Sinjoro, la malhonoron de Viaj sklavoj, Kiun mi portas en mia brusto de ĉiuj multaj popoloj,

Tänk, Herre, på dina tjenares försmädelse, den jag bär i mitt sköt, af allom så mångom folkom;

51 Kaj per kiu malhonoras Viaj malamikoj, ho Eternulo, Per kiu ili malhonoras la paŝosignojn de Via sanktoleito.

Dermed, Herre, dine fiender dig försmäda; der de med försmäda, och med fötterna trampa på din smorda.

52 Glorata estu la Eternulo eterne. Amen, kaj Amen!

Lofvad vare Herren evinnerliga. Amen, Amen.