< Psalmaro 88 >
1 Kanto-psalmo de la Koraĥidoj. Al la ĥorestro. Por maĥalat-leanoto. Instruo de Heman, la Ezraĥido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.
A Song, a Psalm for the sons of Korah. To the chief Musician. Upon Mahalath Leannoth. An instruction. Of Heman the Ezrahite. Jehovah, God of my salvation, I have cried by day [and] in the night before thee.
2 Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.
Let my prayer come before thee; incline thine ear unto my cry.
3 Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon. (Sheol )
For my soul is full of troubles, and my life draweth nigh to Sheol. (Sheol )
4 Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,
I am reckoned with them that go down into the pit; I am as a man that hath no strength:
5 Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.
Prostrate among the dead, like the slain that lie in the grave; whom thou rememberest no more, and who are cut off from thy hand.
6 Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.
Thou hast laid me in the lowest pit, in dark places, in the deeps.
7 Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. (Sela)
Thy fury lieth hard upon me, and thou hast afflicted [me] with all thy waves. (Selah)
8 Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.
Thou hast put my familiar friends far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
9 Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.
Mine eye consumeth by reason of affliction. Upon thee, Jehovah, have I called every day; I have stretched out my hands unto thee.
10 Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? (Sela)
Wilt thou do wonders to the dead? shall the shades arise and praise thee? (Selah)
11 Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?
Shall thy loving-kindness be declared in the grave? thy faithfulness in Destruction?
12 Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?
Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?
13 Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.
But as for me, Jehovah, I cry unto thee, and in the morning my prayer cometh before thee.
14 Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?
Why, O Jehovah, castest thou off my soul? [why] hidest thou thy face from me?
15 Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.
I am afflicted and expiring from my youth up; I suffer thy terrors, [and] I am distracted.
16 Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.
Thy fierce anger hath gone over me; thy terrors have brought me to nought:
17 Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.
They have surrounded me all the day like water; they have compassed me about together.
18 Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.
Lover and associate hast thou put far from me: my familiar friends are darkness.