< Psalmaro 88 >
1 Kanto-psalmo de la Koraĥidoj. Al la ĥorestro. Por maĥalat-leanoto. Instruo de Heman, la Ezraĥido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.
A Song, a Psalm of the sons of Korah; for the Chief Musician; set to Mahalath Leannoth. Maschil of Heman the Ezrahite. O Jehovah, the God of my salvation, I have cried day and night before thee.
2 Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.
Let my prayer enter into thy presence; Incline thine ear unto my cry.
3 Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon. (Sheol )
For my soul is full of troubles, And my life draweth nigh unto Sheol. (Sheol )
4 Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,
I am reckoned with them that go down into the pit; I am as a man that hath no help,
5 Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.
Cast off among the dead, Like the slain that lie in the grave, Whom thou rememberest no more, And they are cut off from thy hand.
6 Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.
Thou hast laid me in the lowest pit, In dark places, in the deeps.
7 Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. (Sela)
Thy wrath lieth hard upon me, And thou hast afflicted me with all thy waves. (Selah)
8 Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.
Thou hast put mine acquaintance far from me; Thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
9 Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.
Mine eye wasteth away by reason of affliction: I have called daily upon thee, O Jehovah; I have spread forth my hands unto thee.
10 Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? (Sela)
Wilt thou show wonders to the dead? Shall they that are deceased arise and praise thee? (Selah)
11 Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?
Shall thy lovingkindness be declared in the grave? Or thy faithfulness in Destruction?
12 Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?
Shall thy wonders be known in the dark? And thy righteousness in the land of forgetfulness?
13 Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.
But unto thee, O Jehovah, have I cried; And in the morning shall my prayer come before thee.
14 Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?
Jehovah, why castest thou off my soul? Why hidest thou thy face from me?
15 Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.
I am afflicted and ready to die from my youth up: While I suffer thy terrors I am distracted.
16 Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.
Thy fierce wrath is gone over me; Thy terrors have cut me off.
17 Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.
They came round about me like water all the day long; They compassed me about together.
18 Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.
Lover and friend hast thou put far from me, And mine acquaintance into darkness.