< Psalmaro 83 >
1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
Oh Dios, no te calles: abre tus labios y no descanses, oh Dios.
2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
Mira! aquellos que te hacen la guerra están fuera de control; tus enemigos están levantando sus cabezas.
3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.
Han hecho sabios designios contra tu pueblo, hablando juntos contra aquellos a quienes guardas en un lugar secreto.
4 Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
Han dicho: Vengan, pongamos fin a ellos como nación; para que el nombre de Israel salga de la memoria del hombre.
5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:
Porque todos han llegado a un acuerdo; todos están unidos contra ti:
6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
Las tiendas de Edom y los ismaelitas; Moab y los agarenos;
7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;
Gebal, Amón y Amalec; los filisteos y la gente de Tiro;
8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)
Assur se une a ellos; se han convertido en el apoyo de los hijos de Lot. (Selah)
9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,
Hazles lo que hiciste con los madianitas; lo que le hiciste a Sisera y Jabin, en la corriente de Cison:
10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.
Que vino a la destrucción en Endor; sus cuerpos se convirtieron en estiércol para la tierra.
11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,
Hagan sus jefes como Oreb y Zeeb; y todos sus gobernantes como Zeba y Zalmuna:
12 Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!
que han dicho: tomemos para nuestra herencia el lugar de reposo de Dios.
13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.
Dios mío, hazlos como el polvo que rueda; como tallos secos antes del viento.
14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
Como el fuego que quema un bosque, y como una llama que causa fuego en las montañas,
15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
Ve tras ellos con tu fuerte viento, y que estén llenos de temor a causa de tu tormenta.
16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.
Que sus caras estén llenas de vergüenza; para que puedan honrar tu nombre, oh Señor.
17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.
Sean vencidos y atribulados para siempre; sean avergonzados y vengan a la destrucción;
18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
Para que los hombres vean que tú solo, cuyo nombre es Yahweh, eres el Altísimo sobre toda la tierra.