Psalmaro 83
1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
Oh ʼElohim, no permanezcas en silencio. Oh ʼElohim, no calles, no estés imperturbable.
2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
Pues [mira que] rugen tus enemigos, Y los que te aborrecen levantan la cabeza.
3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.
Astutamente consultaron contra tu pueblo. Conspiran contra tus protegidos.
4 Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
Dijeron: Vengan. Destruyámoslos para que no sean nación. Que no haya más memoria del nombre de Israel.
5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:
Porque con consentimiento conspiraron juntos. Contra Ti hacen un pacto:
6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
Las tiendas de Edom y los ismaelitas, Moab y los agarenos,
7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;
Gebal, Amón y Amalec, Filistea con los habitantes de Tiro,
8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)
También Asiria se unió a ellos. Sirven de brazo a los hijos de Lot. (Selah)
9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,
Haz con ellos como con Madián, Como con Sísara, Como con Jabín en el torrente de Cisón,
10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.
Que fueron destruidos en Endor Y fueron como abono para la tierra.
11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,
Haz a sus nobles como a Oreb y a Zeeb, Y a todos sus jefes como a Zeba y Zalmuna,
12 Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!
Porque dijeron: Tomemos como posesión nuestra los prados de ʼElohim.
13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.
Oh ʼElohim mío, conviértelos como un remolino de polvo, Como hojarasca ante el viento,
14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
Como fuego que consume el bosque, Como una llama incendia las montañas.
15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
Persíguelos así con tu tempestad Y aterrorízalos con tu tormenta.
16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.
Llena sus caras de deshonra, Para que busquen tu Nombre, oh Yavé.
17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.
Sean avergonzados y turbados para siempre. Sean humillados y perezcan,
18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
Y sepan que solo Tú, tu Nombre es Yavé. Eres el ʼElyón sobre toda la tierra.
