Psalmaro 83

1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

Bože! nemoj zamuknuti, nemoj šutjeti, niti poèivaj, Bože!

2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

Jer evo neprijatelji tvoji uzavreše, i koji te nenavide, podigoše glavu.

3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

Po narod tvoj zlo naumiše, i dogovaraju se na izbrane tvoje.

4 Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

Rekoše: hodite da ih istrijebimo izmeðu naroda da se više ne spominje ime Izrailjevo.

5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

Složno pristaše i suprot tebi vjeru uhvatiše:

6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

Naselja Edomova i Ismailovci, Moav i Agareni,

7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

Geval i Amon i Amalik, Filisteji s Tircima;

8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

I Asur udruži se s njima; postadoše mišica sinovima Lotovijem.

9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

Uèini im onako kao Madijamu, kao Sisari, kao Javinu na potoku Kisonu,

10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

Koji su istrijebljeni u Aendoru, nagnojiše sobom zemlju.

11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

Uradi s njima, s knezovima njihovijem, kao s Orivom i Zivom, i sa svima glavarima njihovijem kao sa Zevejem i Salmanom.

12 Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

Jer govore: osvojimo naselja Božija.

13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

Bože moj! zapovjedi neka budu kao prah, kao pijesak pred vjetrom.

14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

Kao što oganj sažiže šumu, i kao plamen što zapaljuje gore,

15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

Tako ih pognaj burom svojom i vihorom svojim smeti ih.

16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

Pokrij lice njihovo sramotom, da bi tražili ime tvoje, Gospode!

17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

Neka se stide i srame dovijeka, neka se smetu i izginu!

18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.

I neka znadu da si ti, kojemu je ime Gospod, jedini najviši nad svom zemljom.