Psalmaro 83
1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
Ein song, ein salme av Asaf. Gud, teg ikkje! haldt deg ikkje still og roleg, Gud!
2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
For sjå, dine fiendar bråkar, og dei som hatar deg, lyfter hovudet!
3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.
Mot ditt folk legg dei sløge råder, og dei samråder seg mot deim som du tek vare på.
4 Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
Dei segjer: «Kom, lat oss rydja deim ut, so dei ikkje lenger er eit folk! og Israels namn skal ingen meir koma i hug!»
5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:
For dei hev av hjarta samrådt seg, mot deg gjeng dei i pakt.
6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
Edoms tjeld og ismaelitarne, Moab og hagarenarne,
7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;
Gebal og Ammon og Amalek, Filistarland med deim som bur i Tyrus.
8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)
Ogso Assur hev gjenge i lag med deim, han låner sin arm til Lots søner. (Sela)
9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,
Gjer med deim som med Midjan! som med Sisera, som med Jabin ved Kisons bekk!
10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.
Dei vart øydelagde ved En-Dor, dei vart til møk på marki.
11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,
Far med deim, deira fremste menner, som med Oreb og Ze’eb, og med alle deira hovdingar som med Zebah og Salmunna!
12 Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!
deim som segjer: «Lat oss hertaka Guds bustader!»
13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.
Min Gud, gjer deim som ein dustkvervel, som agner for vinden!
14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
Lik ein eld som brenn ein skog, lik ein loge som set eld på fjell,
15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
soleis forfylgje du deim med din storm og skræme deim med ditt uver!
16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.
Fyll deira andlit med skam, at dei må søkja ditt namn, Herre!
17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.
Lat deim skjemmast og skræmast æveleg og alltid, lat dei verta skjemde og ganga til grunnar!
18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
Og lat deim få vita, at einast du hev namnet Herre, den Høgste yver heile jordi!
