Psalmaro 83

1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

Ein Gesang, ein Lied, von Asaph. Gott, sei nicht still! Schweig nicht! Bleib nicht so ruhig, Gott!

2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

Denn siehe, Deine Feinde sind geschäftig; das Haupt erheben Deine Hasser.

3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

Sie halten, Deinem Volk zuwider, listig Rat, beraten gegen Deine Schutzbefohlenen.

4 Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

Sie sprechen: "Auf, wir wollen sie als Volk vernichten. Nie werde mehr des Namen Israels gedacht!"

5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

Einmütig halten Rat und schließen gegen Dich ein Bündnis

6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

Edoms und Ismaels Gezelte, Moabs und die der Agarener,

7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

Gebal, Ammon und Amalek, Philisterland und Tyrier.

8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

Auch Assur schließt sich ihnen an; sie leihen ihren Arm den Söhnen Lots. (Sela)

9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

Behandle sie wie Midian, wie Sisara, wie Jabin an dem Kisonsbach!

10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

Zu Endor wurden sie vertilgt; sie wurden Dünger für das Ackerfeld.

11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

Tu ihren Edlen wie Oreb und Zeeb, wie Zeba und Salmunna, allen ihren Fürsten!

12 Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

Sie sprechen: "Lasset Gottes Auen uns erobern!"

13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

Mein Gott! Mach sie dem Wirbellaube gleich, den Stoppeln vor dem Winde!

14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

Wie Feuer, das den Wald verzehrt, wie Flammen, Berge sengend,

15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

jag ihnen nach mit Deinem Wetter! Und schreckt sie mit Deinem Sturme!

16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

Füll an ihr Angesicht mit Schmach, auf daß sie Deinen Namen fürchten, Herr!

17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

Sie sollen schämen sich, für immerdar verwirrt, mit Schanden untergehen!

18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.

Dann merken sie, daß Du mit Deinem Namen heißest