Psalmaro 83

1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

Een lied, een psalm van Asaf. O God! zwijg niet, houd U niet als doof, en zijt niet stil, o God!

2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

Want zie, Uw vijanden maken getier, en Uw haters steken het hoofd op.

3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

Zij maken listiglijk een heimelijken aanslag tegen Uw volk, en beraadslagen zich tegen Uw verborgenen.

4 Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

Zij hebben gezegd: Komt, en laat ons hen uitroeien, dat zij geen volk meer zijn; dat aan den naam Israels niet meer gedacht worde.

5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

Want zij hebben in het hart te zamen geraadslaagd; tegen U hebben zij een verbond gemaakt;

6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

De tenten van Edom en der Ismaelieten, Moab en de Hagarenen;

7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

Gebal, en Ammon, en Amalek, Palestina met de inwoners van Tyrus.

8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

Ook heeft zich Assur bij hen gevoegd; zij zijn den kinderen van Lot tot een arm geweest. (Sela)

9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

Doe hun als Midian, als Sisera, als Jabin aan de beek Kison;

10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

Die verdelgd zijn te Endor; zij zijn geworden tot drek der aarde.

11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

Maak hen en hun prinsen als Oreb en als Zeeb, en al hun vorsten als Zebah en als Zalmuna;

12 Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

Die zeiden: Laat ons de schone woningen Gods voor ons in erfelijke bezitting nemen.

13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

Mijn God! maak hen als een wervel, als stoppelen voor den wind.

14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

Gelijk het vuur een woud verbrandt, en gelijk de vlam de bergen aansteekt;

15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

Vervolg hen alzo met Uw onweder, en verschrik hen met Uw draaiwind.

16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

Maak hun aangezicht vol schande, opdat zij, o HEERE! Uw Naam zoeken.

17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

Laat hen beschaamd en verschrikt wezen tot in eeuwigheid, en laat hen schaamrood worden, en omkomen;

18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.

Opdat zij weten, dat Gij alleen met Uw Naam zijt de HEERE, de Allerhoogste over de ganse aarde.