Psalmaro 81

1 Al la ĥorestro. Por la gitito. De Asaf. Laŭte kantu al Dio, nia forto; Ĝoje kriu al la Dio de Jakob.

Glasno prepevajte Bogu, naši môči, naredite radosten glas Jakobovemu Bogu.

2 Sonigu kanton, donu tamburinon, Ĉarman harpon, kaj psalteron.

Vzemite psalm in prinesite sèm tamburin, prijetno harfo s plunko.

3 Muziku per korno en novmonato, Je la plenluno, en la tago de nia festo.

Trobite na šofar ob mlaju, ob določenem času na naš slovesni praznični dan.

4 Ĉar ĝi estas leĝo por Izrael Kaj ordono de la Dio de Jakob.

Kajti to je bil zakon za Izraela in postava Jakobovega Boga.

5 Li aranĝis ĝin kiel ateston por Jozef, Kiam Li eliris kontraŭ la landon Egiptan. Lingvon, kiun mi ne konas, mi aŭdis:

To je odredil v Jožefu za pričevanje, ko je šel ven skozi egiptovsko deželo, kjer sem slišal jezik, ki ga nisem razumel:

6 Mi liberigis lian dorson de ŝarĝo, Liaj manoj liberiĝis de korboj.

»Njegovo ramo sem odstranil od bremena, njegove roke so bile osvobojene pred lonci.

7 En la mizero vi vokis, kaj Mi vin helpis; Mi respondis al vi en mistera loko de tondro; Mi esploris vin ĉe la akvo de Malpaco. (Sela)

Ti kličeš v stiski in jaz sem te osvobodil, odgovoril sem ti na skrivnem kraju groma. Jaz sem te preizkusil pri vodah Meríbe. (Sela)

8 Aŭdu, ho Mia popolo, Mi atestos al vi; Ho Izrael, se vi Min aŭskultus!

Poslušaj, oh moje ljudstvo, pričeval ti bom, oh Izrael, če bi mi hotel prisluhniti.

9 Ne estu ĉe vi alia dio; Kaj ne adoru fremdan dion.

V tebi naj ne bo tujega boga niti ne boš oboževal nobenega tujega boga.

10 Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la lando Egipta; Malfermu larĝe vian buŝon, kaj Mi ĝin plenigos.

Jaz sem Gospod, tvoj Bog, ki te je privedel iz egiptovske dežele. Široko odpri svoja usta in napolnil jih bom.

11 Sed Mia popolo ne aŭskultis Mian voĉon, Izrael ne obeis Min.

Toda moje ljudstvo noče prisluhniti mojemu glasu in Izrael noče ničesar od mene.

12 Kaj Mi lasis ilin al la kaprico de ilia koro, Ke ili iru laŭ siaj intencoj.

Tako sem jih izročil njihovim lastnim srčnim željam in živeli so po svojih lastnih nasvetih.

13 Ho, se Mia popolo aŭskultus Min, Se Izrael irus per Miaj vojoj!

Oh, da bi mi moje ljudstvo prisluhnilo in bi Izrael hodil po mojih poteh!

14 Rapide Mi faligus iliajn malamikojn, Kaj kontraŭ iliajn premantojn Mi direktus Mian manon.

Kmalu bi podjarmil njihove sovražnike in svojo roko obrnil zoper njihove nasprotnike.

15 La malamantoj de la Eternulo humiliĝus antaŭ Li, Kaj ilia bonstato estus eterna.

Gospodovi sovražniki bi se morali podvreči pod njega, pa bi se njihov čas ohranil na veke.

16 Kaj Mi manĝigus al ili grason de tritiko, Kaj Mi satigus vin per mielo el roko.

Hranil bi jih tudi z najodličnejšo pšenico in z medom iz skale bi te nasitil.«