Psalmaro 81

1 Al la ĥorestro. Por la gitito. De Asaf. Laŭte kantu al Dio, nia forto; Ĝoje kriu al la Dio de Jakob.

Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;

2 Sonigu kanton, donu tamburinon, Ĉarman harpon, kaj psalteron.

Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;

3 Muziku per korno en novmonato, Je la plenluno, en la tago de nia festo.

Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!

4 Ĉar ĝi estas leĝo por Izrael Kaj ordono de la Dio de Jakob.

Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:

5 Li aranĝis ĝin kiel ateston por Jozef, Kiam Li eliris kontraŭ la landon Egiptan. Lingvon, kiun mi ne konas, mi aŭdis:

Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:

6 Mi liberigis lian dorson de ŝarĝo, Liaj manoj liberiĝis de korboj.

Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.

7 En la mizero vi vokis, kaj Mi vin helpis; Mi respondis al vi en mistera loko de tondro; Mi esploris vin ĉe la akvo de Malpaco. (Sela)

Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.

8 Aŭdu, ho Mia popolo, Mi atestos al vi; Ho Izrael, se vi Min aŭskultus!

Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:

9 Ne estu ĉe vi alia dio; Kaj ne adoru fremdan dion.

Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!

10 Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la lando Egipta; Malfermu larĝe vian buŝon, kaj Mi ĝin plenigos.

Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!

11 Sed Mia popolo ne aŭskultis Mian voĉon, Izrael ne obeis Min.

Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;

12 Kaj Mi lasis ilin al la kaprico de ilia koro, Ke ili iru laŭ siaj intencoj.

Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.

13 Ho, se Mia popolo aŭskultus Min, Se Izrael irus per Miaj vojoj!

Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!

14 Rapide Mi faligus iliajn malamikojn, Kaj kontraŭ iliajn premantojn Mi direktus Mian manon.

Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;

15 La malamantoj de la Eternulo humiliĝus antaŭ Li, Kaj ilia bonstato estus eterna.

Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!

16 Kaj Mi manĝigus al ili grason de tritiko, Kaj Mi satigus vin per mielo el roko.

Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.