Psalmaro 81

1 Al la ĥorestro. Por la gitito. De Asaf. Laŭte kantu al Dio, nia forto; Ĝoje kriu al la Dio de Jakob.

Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.

2 Sonigu kanton, donu tamburinon, Ĉarman harpon, kaj psalteron.

Jubler for Gud, vor Styrke, raab af fryd for Jakobs Gud,

3 Muziku per korno en novmonato, Je la plenluno, en la tago de nia festo.

istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

4 Ĉar ĝi estas leĝo por Izrael Kaj ordono de la Dio de Jakob.

stød i Hornet paa Nymaanedagen, ved Fuldmaaneskin paa vor Højtidsdag!

5 Li aranĝis ĝin kiel ateston por Jozef, Kiam Li eliris kontraŭ la landon Egiptan. Lingvon, kiun mi ne konas, mi aŭdis:

Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

6 Mi liberigis lian dorson de ŝarĝo, Liaj manoj liberiĝis de korboj.

han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

7 En la mizero vi vokis, kaj Mi vin helpis; Mi respondis al vi en mistera loko de tondro; Mi esploris vin ĉe la akvo de Malpaco. (Sela)

»Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

8 Aŭdu, ho Mia popolo, Mi atestos al vi; Ho Izrael, se vi Min aŭskultus!

I Nøden raabte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)

9 Ne estu ĉe vi alia dio; Kaj ne adoru fremdan dion.

Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

10 Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la lando Egipta; Malfermu larĝe vian buŝon, kaj Mi ĝin plenigos.

En fremmed Gud maa ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

11 Sed Mia popolo ne aŭskultis Mian voĉon, Izrael ne obeis Min.

Jeg, HERREN, jeg er din Gud, som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

12 Kaj Mi lasis ilin al la kaprico de ilia koro, Ke ili iru laŭ siaj intencoj.

Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

13 Ho, se Mia popolo aŭskultus Min, Se Izrael irus per Miaj vojoj!

Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Raad.

14 Rapide Mi faligus iliajn malamikojn, Kaj kontraŭ iliajn premantojn Mi direktus Mian manon.

Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gaa mine Veje!

15 La malamantoj de la Eternulo humiliĝus antaŭ Li, Kaj ilia bonstato estus eterna.

Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Haand mod deres Uvenner!

16 Kaj Mi manĝigus al ili grason de tritiko, Kaj Mi satigus vin per mielo el roko.

Deres Avindsmænd skulde falde og gaa til Grunde for evigt; jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!«