Psalmaro 80

1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. Atesto de Asaf. Psalmo. Ho Paŝtisto de Izrael, aŭskultu; Vi, kiu kondukas Jozefon, kiel ŝafojn, Vi, kiu sidas sur keruboj, aperu!

Pastire Izrailjev, èuj! koji vodiš sinove Josifove kao ovce, koji sjediš na heruvimima, javi se!

2 Antaŭ Efraim kaj Benjamen kaj Manase veku Vian forton, Kaj venu, por savi nin.

Pred Jefremom i Venijaminom i Manasijom probudi krjepost svoju, i hodi da nam pomožeš.

3 Ho Dio, revenigu nin kaj lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.

Bože! povrati nas, neka zasja lice tvoje da se spasemo!

4 Ho Eternulo, Dio Cebaot, Ĝis kiam Vi kolere repuŝos la preĝon de Via popolo?

Gospode, Bože nad vojskama! dokle æeš se gnjeviti kad te moli narod tvoj?

5 Vi manĝigis al ili panon larman, Kaj Vi trinkigis al ili larmojn per granda mezuro.

Hraniš ih hljebom suznijem, i pojiš ih suzama trostrukom mjerom.

6 Vi faris nin objekto de disputo por niaj najbaroj; Kaj niaj malamikoj nin mokas.

Uèinio si da se oko nas svaðaju susjedi naši, i neprijatelji se naši smiju meðu sobom.

7 Ho Dio Cebaot! revenigu nin kaj lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.

Bože nad vojskama! povrati nas, neka zasja lice tvoje da se spasemo!

8 Vinberbranĉon el Egiptujo Vi elportis, Vi forpelis popolojn kaj ĝin plantis;

Iz Misira si prenio èokot, izagnao narode, i posadio ga.

9 Vi purigis lokon por ĝi; Kaj ĝi profundigis siajn radikojn kaj plenigis la tutan landon;

Okrèio si za nj, i on pusti žile, i zauze svu zemlju.

10 Montojn kovris ĝia ombro, Kaj ĝiaj branĉoj fariĝis kiel cedroj de Dio.

Gore se pokriše njegovijem sjenom, i loze su mu kao kedri Božiji.

11 Ĝi etendis siajn branĉojn ĝis la maro Kaj siajn branĉetojn ĝis la Rivero.

Pustio je loze svoje do mora i ogranke svoje do rijeke.

12 Kial Vi detruis ĝiajn barilojn, Ke ĉiuj pasantoj ĝin ŝiras?

Zašto si mu razvalio ogradu, da ga kida ko god proðe?

13 Subfosas ĝin arbara apro, Kaj kampa besto ĝin mordas.

Gorski vepar podgriza ga, i poljska zvijer jede ga.

14 Ho Dio Cebaot, returniĝu; Rigardu el la ĉielo kaj vidu, kaj rememoru tiun vinbertrunkon,

Bože nad vojskama! obrati se, pogledaj s neba i vidi, i obiði vinograd ovaj,

15 Kaj ŝirmu tion, kion plantis Via dekstra mano, Kaj la kreskaĵidon, kiun Vi fortikigis por Vi.

Sad ovaj, koji je posadila desnica tvoja, i sina, kojega si ukrijepio sebi!

16 Ĝi estas bruligita de fajro, krevinta; De Via minaca vizaĝo ili pereis.

Popaljen je ognjem, isjeèen, od strašnoga pogleda tvojega propade.

17 Via brako estu super la viro de Via dekstra mano, Super la homido, kiun Vi fortikigis por Vi.

Neka bude ruka tvoja nad èovjekom desnice tvoje, nad sinom èovjeèijim kojega si utvrdio sebi!

18 Kaj ni ne foriros de Vi; Vivigu nin, kaj ni vokos Vian nomon.

I neæemo otstupiti od tebe, oživi nas, i ime tvoje prizivaæemo.

19 Ho Eternulo, Dio Cebaot! revenigu nin, lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.

Gospode, Bože nad vojskama! povrati nas, neka zasja lice tvoje, da se spasemo!