Psalmaro 78

1 Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

Пісня навча́льна Асафова.

2 Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

нехай я відкрию уста́ свої при́казкою, нехай старода́вні прислі́в'я я ви́словлю!

3 Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

Що́ ми чули й пізнали, і що́ розповідали батьки́ наші нам, —

4 Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

того не сховаємо від їхніх сині́в, будемо розповіда́ти про славу Господню аж до покоління оста́ннього, і про силу Його та про чу́да Його, які Він учинив!

5 Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

Він поставив засві́дчення в Якові, а Зако́на поклав ув Ізраїлі, про які наказав був Він нашим батька́м завідо́мити про них синів їхніх,

6 Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

щоб знало про це поколі́ння майбу́тнє, сини, що наро́джені будуть, — уста́нуть і будуть розповідати своїм дітям.

7 Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

І положать на Бога надію свою, і не забудуть діл Божих, Його ж заповіді берегти́муть.

8 Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

І не стануть вони, немов їхні батьки́, поколі́нням непокі́рливим та бунтівни́чим, поколінням, що серця свого́ не поста́вило міцно, і що дух його Богу невірний.

9 La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

Сини Єфрема, озбро́єні лу́чники, повернулися взад у день бо́ю:

10 Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

вони не берегли́ заповіту Божого, а ходити в Зако́ні Його відреклися,

11 Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

і забули вони Його чи́ни та чу́да Його, які їм показав.

12 Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Він чудо вчинив був для їхніх батькі́в ув єгипетськім кра́ї, на полі Цоа́нськім:

13 Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

Він море розсік, і їх перепрова́див, а воду поставив, як вал;

14 Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

і прова́див їх хмарою вдень, а ся́йвом огню́ цілу ніч;

15 Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

на пустині Він скелі розсік, і щедро усіх напоїв, як з безо́дні.

16 Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Він витягнув із скелі пото́ки, і во́ди текли, немов ріки.

17 Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

Та гріши́ли вони проти Нього ще да́лі, і в пустіші гніви́ли Всевишнього,

18 Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

і Бога вони випробо́вували в своїм серці, для душ своїх ї́жі бажаючи.

19 Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

І вони говорили насу́проти Бога й казали: „Чи Бог зможе в пустині трапе́зу згото́вити?“

20 Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

Тож ударив у скелю — і во́ди лину́ли, і полили́ся пото́ки! „Чи Він зможе також дати хліба? Чи Він наготує м'яси́ва наро́дові Своє́му?“

21 Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

Тому́ то почув це Господь та й розгні́вався, — і огонь запалав проти Якова, і проти Ізраїля теж знявся гнів,

22 Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

бо не ві́рували вони в Бога, і на спасі́ння Його не наді́ялись.

23 Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

А Він хмарам згори наказав, — і відчинив двері неба,

24 Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

і спустив, немов дощ, на них ма́нну для їжі, — і збі́жжя небесне їм дав:

25 Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Хліб а́нгольський їла люди́на, Він послав їм поживи до си́тости!

26 Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

Крім цього, Він схі́днього вітра пору́шив на небі, і міццю Своєю привів полудне́вого вітра, —

27 Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

і дощем на них м'ясо пустив, немов по́рох, а птаство крила́те, як мо́рський пісо́к,

28 Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

і спустив його серед табо́ру його́, коло наметів його.

29 Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

І їли вони та й наси́тились ду́же, — Він їм їхнє бажа́ння приніс!

30 Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

Та ще не вдовольни́ли жада́ння свого́, ще їхня ї́жа була в їхніх уста́х,

31 La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

а гнів Божий підня́вся на них, та й побив їхніх ситих, і вибра́нців Ізраїлевих повали́в.

32 Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Проте́ ще й далі грішили вони та не вірили в чу́да Його,

33 Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

— і Він докінчи́в у марно́ті їхні дні, а їхні літа́ — у страху.

34 Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

Як Він їх побива́в, то бажали Його, — і верта́лися, й Бога шукали,

35 Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

і прига́дували, що Бог — їхня скеля, і Бог Всевишній — то їхній Викупите́ль.

36 Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

І своїми уста́ми вле́щували Його, а своїм язико́м лжу спліта́ли Йому́,

37 Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

бо їхнє серце не міцно стояло при Нім, і не були́ вони вірні в Його заповіті.

38 Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Та він, Милосердний, гріх проща́в і їх не губив, і часто відве́ртав Свій гнів, і не буди́в усю Свою лютість,

39 Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

і Він пам'ятав, що вони тільки тіло, вітер, який перехо́дить і не поверта́ється!

40 Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

Скільки вони прогнівля́ли Його на пустині, зневажа́ли Його на степу́!

41 Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

І все знову та знов випробо́вували вони Бога, і зневажа́ли Святого Ізра́їлевого, —

42 Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

вони не пам'ята́ли руки Його з дня, як Він ви́бавив їх із недолі,

43 Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

як в Єгипті чинив Він знаме́на Свої, а на полі Цоа́нському чу́да Свої,

44 Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

і в кров оберну́в річки їхні та їхні пото́ки, щоб вони не пили́.

45 Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

Він послав був на них рої мух, — і їх же́рли вони, і жаб — і вони їх губили.

46 Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

А врожай їхній віддав був Він гу́сені, а їхню пра́цю — сарані́.

47 Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

Виноград їхній Він гра́дом побив, а при́морозком — їхні шовко́виці.

48 Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

І Він градові віддав їхній скот, а бли́скавкам — че́реди їхні.

49 Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Він послав був на них Свій гнів запальни́й, і лютість, й обу́рення, й у́тиск, насла́ння злих анголі́в.

50 Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

Він дорогу зрівня́в був для гніву Свого, їхні душі не стримав від смерти, життя ж їхнє віддав морови́ці.

51 Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

І побив Він усіх перворі́дних в Єгипті, пе́рвістків сили в наметах Ха́мових.

52 Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

І повів Він, немов ту отару, наро́д Свій, і їх попрова́див, як стадо, в пустині.

53 Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

І провадив безпечно Він їх, і вони не боялись, а море накри́ло було́ ворогів їхніх.

54 Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

І Він їх привів до границі святині Своєї, до тієї гори, що прави́ця Його набула́.

55 Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

І наро́ди Він повиганя́в перед їхнім обличчям, і кинув для них жеребка́ про спа́док, — і в їхніх наме́тах племе́на Ізраїлеві осели́в.

56 Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

Та й далі вони випробо́вували та гніви́ли Всевишнього Бога, і Його постано́в не доде́ржували,

57 Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

і відступали та зраджували, немов їхні батьки відверну́лись, як обма́нливий лук.

58 Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

І же́ртівниками своїми гніви́ли Його, і дрочи́ли Його своїми фіґу́рами.

59 Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

Бог почув усе це — і розгні́вався, і сильно обри́дивсь Ізраїлем,

60 Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

і покинув осе́лю в Шіло́, скинію ту, що вмістив був посеред людей,

61 Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

і віддав до неволі Він силу Свою, а вели́чність Свою — в руку во́рога.

62 Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

І віддав для меча Свій наро́д, і розгнівався був на спа́дщину Свою:

63 Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

його юнакі́в огонь пожира́в, а дівча́там його не співали весі́льних пісе́нь,

64 Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

його священики від меча полягли́, — і не плакали вдови його.

65 Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

Та небавом збудився Господь, немов зо́ сну, як той ве́лет, що ніби вином був підко́шений,

66 Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

і вдарив Своїх ворогів по оза́дку, — вічну га́ньбу їм дав!

67 Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

Та Він погорди́в намет Йо́сипів, і племе́на Єфремового не обрав,

68 Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

а вибрав Собі плем'я Юдине, го́ру Сіон, що її полюбив!

69 Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

І святиню Свою збудував Він, як місце високе, як землю, що навіки її вґрунтува́в.

70 Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

І вибрав Давида, Свого раба, і від коша́р його взяв,

71 De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

від кі́тних ове́чок його Він привів, щоб Якова пас він, народа Свого, та Ізраїля, спа́док Свій, —

72 Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.

і він пас їх у щирості серця свого́, і прова́див їх мудрістю рук своїх!