Psalmaro 78

1 Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

Escucha, pueblo mío, mi ley: inclinád vuestro oído a las palabras de mi boca.

2 Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

Abriré en parábola mi boca: hablaré enigmas del tiempo antiguo:

3 Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

Los cuales hemos oído y entendido: que nuestros padres nos los contaron.

4 Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

No los encubriremos a sus hijos, contando a la generación postrera las alabanzas de Jehová: y su fortaleza, y sus maravillas, que hizo.

5 Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

Que levantó testimonio en Jacob, y puso ley en Israel: la cual mandó a nuestros padres, que la notificasen a sus hijos:

6 Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

Para que sepa la generación postrera: y los hijos que nacerán, que se levantarán, cuenten a sus hijos:

7 Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

Y pondrán en Dios su confianza, y no se olvidarán de las obras de Dios: y guardarán sus mandamientos.

8 Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

Y no serán como sus padres, generación contumaz, y rebelde: generación que no compuso su corazón, ni su espíritu fue fiel con Dios.

9 La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

Los hijos de Efraím armados, flecheros, volvieron las espaldas el día de la batalla.

10 Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

No guardaron el concierto de Dios: ni quisieron andar en su ley,

11 Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

Antes se olvidaron de sus obras, y de sus maravillas que les había mostrado.

12 Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Delante de sus padres hizo maravillas en la tierra de Egipto, en el campo de Soan.

13 Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

Rompió la mar, e hízolos pasar: e hizo estar las aguas como en un montón.

14 Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

Y llevólos con nube de día, y toda la noche con lumbre de fuego.

15 Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

Hendió las peñas en el desierto: y dióles a beber de abismos grandes.

16 Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Y sacó de la peña corrientes, e hizo descender aguas, como ríos.

17 Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

Y tornaron aun a pecar contra él, enojando al Altísimo en la soledad.

18 Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

Y tentaron a Dios en su corazón, pidiendo comida para su alma.

19 Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

Y hablaron contra Dios, diciendo: ¿Podrá Dios poner nos mesa en el desierto?

20 Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

He aquí, ha herido la peña, y corrieron aguas, y arroyos salieron ondeando: ¿podrá también dar pan? ¿aparejará carne a su pueblo?

21 Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

Por tanto oyó Jehová, y enojóse: y encendióse el fuego en Jacob, y el furor subió también en Israel.

22 Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

Porque no habían creído a Dios, ni habían confiado de su salud.

23 Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

Y mandó a las nubes de arriba: y abrió las puertas de los cielos.

24 Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

E hizo llover sobre ellos maná para comer, y dióles trigo de los cielos.

25 Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Pan de nobles comió el hombre: envióles comida a hartura.

26 Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

Movió al solano en el cielo; y trajo con su fortaleza al austro,

27 Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

E hizo llover sobre ellos carne, como polvo: y aves de alas como arena de la mar.

28 Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

E hízo las caer en medio de su campo, al rededor de sus tiendas.

29 Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Y comieron, y hartáronse mucho: y cumplióles su deseo.

30 Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

No habían aun quitado de sí su deseo, aun su vianda estaba en su boca,

31 La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, y mató en los gruesos de ellos, y derribó los escogidos de Israel.

32 Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Con todo esto pecaron aun; y no dieron crédito a sus maravillas.

33 Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Y consumió en muy poco sus días, y sus años apresuradamente.

34 Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

Si los mataba, entonces le buscaban; y convertíanse, y buscaban a Dios de mañana.

35 Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

Y acordábanse que Dios era su refugio: y el Dios Alto su redentor.

36 Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

Y lisonjeábanle con su boca; y con su lengua le mentían:

37 Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

Mas sus corazones no eran rectos con él: ni estuvieron firmes en su concierto.

38 Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Mas él, misericordioso perdonaba la maldad, y no los destruyó: y abundó su misericordia para apartar su ira, y no despertó toda su ira.

39 Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

Y acordóse que eran carne: espíritu que va y no vuelve.

40 Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

¡Cuántas veces le ensañaron en el desierto, le enojaron en la soledad!

41 Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

Y volvieron, y tentaron a Dios: y limitaron al Santo de Israel.

42 Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

No se acordaron de su mano: del día que les redimió de angustia;

43 Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

Que había puesto en Egipto sus señales: y sus maravillas en el campo de Soan:

44 Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

Y había vuelto sus ríos en sangre: y sus corrientes porque no bebiesen:

45 Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

Había enviado en ellos una mezcla de moscas que los había comido: asimismo ranas que los destruyeron.

46 Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

Y había dado al pulgón sus frutos: y sus trabajos a la langosta.

47 Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

Había destruido sus viñas con granizo, y sus higuerales con piedra.

48 Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

Y entregó al pedrisco sus bestias, y sus ganados al fuego.

49 Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Había enviado en ellos el furor de su saña: ira y enojo, y angustia, y ángeles malos.

50 Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

Enderezó el camino a su furor: no detuvo la vida de ellos de la muerte, antes entregó su vida a la mortandad:

51 Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

E hirió a todo primogénito en Egipto; las primicias de las fuerzas en las tiendas de Cam.

52 Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

E hizo partir, como hato de ovejas, su pueblo; y llevólos, como a un rebaño, por el desierto.

53 Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; y a sus enemigos cubrió la mar.

54 Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

Metiólos en los términos de su tierra santa; en este monte, que ganó su mano derecha.

55 Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

Y echó las naciones de delante de ellos, e hízolas caer en cordel de heredad: e hizo habitar en sus moradas a las tribus de Israel.

56 Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

Y tentaron, y enojaron al Dios Altísimo; y no guardaron sus testimonios.

57 Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

Y volviéronse, y rebeláronse como sus padres; volviéronse como arco engañoso.

58 Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

Y enojáronle con sus altos; y provocáronle a zelo con sus esculturas.

59 Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

Oyó Dios, y enojóse; y aborreció en grande manera a Israel.

60 Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

Por esta causa dejó el tabernáculo de Silo, la tienda en que habitó entre los hombres.

61 Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

Y dio en cautividad su fortaleza; y su gloria en mano del enemigo.

62 Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

Y entregó a su pueblo a la espada; y airóse contra su heredad.

63 Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

A sus mancebos tragó el fuego; y sus vírgenes no fueron loadas.

64 Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

Sus sacerdotes cayeron a espada: y sus viudas no lamentaron.

65 Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

Y despertóse el Señor, como un dormido: como un valiente, que da voces a causa del vino:

66 Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

E hirió a sus enemigos detrás: dióles vergüenza perpetua.

67 Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

Y aborreció la tienda de José; y no escogió a la tribu de Efraím:

68 Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

Mas escogió a la tribu de Judá: al monte de Sión, al cual amó.

69 Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

Y edificó, como alturas, su santuario: como la tierra, lo acimentó para siempre.

70 Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

Y eligió a David su siervo: y tomóle de las majadas de las ovejas.

71 De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

Detrás de las paridas le trajo: para que apacentase a Jacob su pueblo, y a Israel su heredad.

72 Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.

Y apacentólos con enterez de su corazón: y con las industrias de sus manos los pastoreó.