Psalmaro 74
1 Instruo de Asaf. Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?
Вскую, Боже, отринул еси до конца? Разгневася ярость Твоя на овцы пажити Твоея?
2 Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.
Помяни сонм Твой, егоже стяжал еси исперва, избавил еси жезлом достояния Твоего, гора Сион сия, в нейже вселился еси.
3 Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.
Воздвигни руце Твои на гордыни их в конец, елика лукавнова враг во святем Твоем.
4 Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.
И восхвалишася ненавидящии Тя посреде праздника Твоего: положиша знамения своя знамения, и не познаша.
5 Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.
Яко во исходе превыше: яко в дубраве древяне секирами разсекоша
6 Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.
двери его вкупе, сечивом и оскордом разрушиша и.
7 Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.
Возжгоша огнем святило Твое: на земли оскверниша жилище имене Твоего.
8 Ili diris en sia koro: Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.
Реша в сердцы своем южики их вкупе: приидите, и отставим вся праздники Божия от земли.
9 Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.
Знамения их не видехом: несть ктому пророка, и нас не познает ктому.
10 Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?
Доколе, Боже, поносит враг? Раздражит противный имя Твое до конца?
11 Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.
Вскую отвращаеши руку Твою и десницу Твою от среды недра Твоего в конец?
12 Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.
Бог же, Царь наш, прежде века содела спасение посреде земли.
13 Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;
Ты утвердил еси силою Твоею море: Ты стерл еси главы змиев в воде:
14 Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;
Ты сокрушил еси главу змиеву, дал еси того брашно людем Ефиопским.
15 Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.
Ты расторгл еси источники и потоки: Ты изсушил еси реки ифамския.
16 Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;
Твой есть день, и Твоя есть нощь: Ты совершил еси зарю и солнце.
17 Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.
Ты сотворил еси вся пределы земли: жатву и весну Ты создал еси я.
18 Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.
Помяни сия: враг поноси Господеви, и людие безумнии раздражиша имя Твое.
19 Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.
Не предаждь зверем душу исповедающуюся Тебе: душ убогих Твоих не забуди до конца.
20 Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.
Призри на завет Твой: яко исполнишася помраченнии земли домов беззаконий.
21 La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.
Да не возвратится смиренный посрамлен: нищь и убог восхвалита имя Твое.
22 Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.
Востани, Боже, суди прю Твою: помяни поношение Твое, еже от безумнаго весь день.
23 Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.
Не забуди гласа молитвенник Твоих: гордыня ненавидящих Тя взыде выну.
