Psalmaro 74

1 Instruo de Asaf. Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?

O Dio, perché ci respingi per sempre, perché divampa la tua ira contro il gregge del tuo pascolo? Maskil. Di Asaf.

2 Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.

Ricordati del popolo che ti sei acquistato nei tempi antichi. Hai riscattato la tribù che è tuo possesso, il monte Sion, dove hai preso dimora.

3 Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.

Volgi i tuoi passi a queste rovine eterne: il nemico ha devastato tutto nel tuo santuario.

4 Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.

Ruggirono i tuoi avversari nel tuo tempio, issarono i loro vessilli come insegna.

5 Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.

Come chi vibra in alto la scure nel folto di una selva,

6 Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.

con l'ascia e con la scure frantumavano le sue porte.

7 Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.

Hanno dato alle fiamme il tuo santuario, hanno profanato e demolito la dimora del tuo nome;

8 Ili diris en sia koro: Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.

pensavano: «Distruggiamoli tutti»; hanno bruciato tutti i santuari di Dio nel paese.

9 Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.

Non vediamo più le nostre insegne, non ci sono più profeti e tra di noi nessuno sa fino a quando...

10 Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?

Fino a quando, o Dio, insulterà l'avversario, il nemico continuerà a disprezzare il tuo nome?

11 Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.

Perché ritiri la tua mano e trattieni in seno la destra?

12 Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.

Eppure Dio è nostro re dai tempi antichi, ha operato la salvezza nella nostra terra.

13 Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;

Tu con potenza hai diviso il mare, hai schiacciato la testa dei draghi sulle acque.

14 Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;

Al Leviatàn hai spezzato la testa, lo hai dato in pasto ai mostri marini.

15 Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.

Fonti e torrenti tu hai fatto scaturire, hai inaridito fiumi perenni.

16 Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;

Tuo è il giorno e tua è la notte, la luna e il sole tu li hai creati.

17 Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.

Tu hai fissato i confini della terra, l'estate e l'inverno tu li hai ordinati.

18 Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.

Ricorda: il nemico ha insultato Dio, un popolo stolto ha disprezzato il tuo nome.

19 Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.

Non abbandonare alle fiere la vita di chi ti loda, non dimenticare mai la vita dei tuoi poveri.

20 Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.

Sii fedele alla tua alleanza; gli angoli della terra sono covi di violenza.

21 La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.

L'umile non torni confuso, l'afflitto e il povero lodino il tuo nome.

22 Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.

Sorgi, Dio, difendi la tua causa, ricorda che lo stolto ti insulta tutto il giorno.

23 Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.

Non dimenticare lo strepito dei tuoi nemici; il tumulto dei tuoi avversari cresce senza fine.