Psalmaro 73
1 Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.
Псалом Аса́фів.
2 Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.
А я, — мало не послизну́лися но́ги мої, мало не посковзну́лися сто́пи мої,
3 Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.
бо лихим я зави́дував, бачивши спо́кій безбожних, —
4 Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.
бо не мають стражда́ння до смерти своєї, і здорове їхнє тіло,
5 Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.
на лю́дській роботі нема їх, і ра́зом із іншими лю́дьми не зазнаю́ть вони вда́рів.
6 Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.
Тому́ то пиха їхню шию оздо́блює, зодяга́є їх ша́та наси́лля,
7 Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.
вилазять їм очі від жи́ру, бажа́ння їхнього серця збули́ся,
8 Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.
сміються й злосли́во говорять про у́тиск, говорять бундю́чно:
9 Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.
свої уста до неба підно́сять, — а їхній язик по землі походжа́є!
10 Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.
Тому́ то туди Його люди зверта́ються, і щедро беруть собі воду
11 Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?
та й кажуть: „Хіба́ Бог те знає, і чи має Всеви́шній відо́мість,
12 Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!
як он ті безбожні й безпечні на світі збільши́ли бага́тство своє?“
13 Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,
Направду, нада́рмо очи́стив я серце своє, і в неви́нності вимив ру́ки свої,
14 Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!
і ввесь день я побитий, і щора́нку пока́раний.
15 Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.
Коли б я сказав: „Буду так говори́ть, як вони“, то спроневі́рився б я поколі́нню синів Твоїх.
16 Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,
І розду́мував я, щоб пізна́ти оте, — та трудне́ воно в о́чах моїх,
17 Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.
аж прийшов я в Божу святиню, — і кінець їхній побачив:
18 Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.
направду, — Ти їх на слизько́му поставив, на спусто́шення кинув Ти їх!
19 Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!
Як вони в одній хвилі спусто́шені, згинули, пощеза́ли від стра́хів!
20 Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.
Немов сном по обу́дженні, Господи, о́бразом їхнім пого́рдиш, мов сном по обу́дженні!
21 Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,
Бо болить моє серце, і в нутрі́ моїм коле,
22 Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.
а я немов бидло й не знаю, — я перед Тобою худо́бою став!
23 Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.
Та я за́вжди з Тобою, — Ти де́ржиш мене за правицю,
24 Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.
Ти Своєю порадою во́диш мене, і пото́му до слави Ти ві́зьмеш мене!
25 Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.
Хто є мені на небеса́х, окрім Тебе? А я при Тобі на землі не бажаю нічо́го!
26 Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.
Гине тіло моє й моє серце, та Бог — скеля серця мого й моя доля навіки,
27 Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.
бо погинуть ось ті, хто боку́є від Тебе, пони́щиш Ти кожного, хто відсту́пить від Тебе!
28 Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.
А я, — бли́зькість Бога для мене добро́, — на Владику, на Господа свою певність складаю, щоб звіща́ти про всі Твої чи́ни!
