Psalmaro 73

1 Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

Psalm Asafov. Dá, dober je Bog Izraelu, čistim v srci.

2 Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

Jaz pa, malo da se niso izpotaknile noge moje, skoraj nič, da niso izpodrsnili koraki moji,

3 Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

Ko sem zavidal blazne, gledal krivičnih blagostanje,

4 Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

Ker ni ga vozla notri do njih smrti, temuč tolsta je njih moč.

5 Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

V trudu človeškem niso, in z drugimi ljudmi ne tepó jih nadloge.

6 Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

Zatorej jih obdajajo prevzetnosti verige, pokriva jih kakor dika silovitost.

7 Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

Svétiti se jim od tolšče obé očesi, kipé misli srčne.

8 Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

Kužni so, in hudobno govoré zatiranje, in z višave govoré.

9 Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

V nebo dvigajo usta svoja, in jezik njih prehaja zemljo.

10 Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

Zatorej se vrača sem ljudstvo njegovo, ko se čaše, vode polne, iztiskajo jim,

11 Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

Da pravijo: Kako bi poznal Bog mogočni? ali bi bilo znanje v višavi?

12 Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

Glej tiste krivične, kako mirni vekomaj množijo močí.

13 Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

Vendar zastonj čistim svoje srce, in v snagi umivam rok svoje;

14 Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

Ko me tepe vsak dan, in pokora moja mi je gotova vsako jutro.

15 Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

Ako rečem: Pravil bodem to; glej, izdajalec bi bil zarodu tvojih sinov.

16 Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

Ako bi mislil spoznati to, težavno se mi je zdelo v mojih očéh;

17 Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

Dokler sem stopil v svetišča Boga mogočnega, zagledal njih konec.

18 Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

Ali na polzlo jih staviš, mečeš jih dol v podrtije.

19 Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

Kako ginejo v zapuščenost, kakor v hipu minejo, konec jih je v grozah.

20 Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

Kakor sanje, ko se je zbudil kdo: Bog, ko se zbudiš, zaničuješ njih podobo.

21 Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

Ko se razdraži srce moje, in ko sem se v ledvicah svojih samega zbadal,

22 Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

Tedaj sem bil brezpameten, ko nisem vedel: kakor živina bil sem pri tebi.

23 Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

Zatorej bodem jaz vedno s teboj; prijel si roko desno mojo.

24 Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

Sè sovetom svojim me spremljaj, da me potem v slavo sprejmeš.

25 Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

Kdo bi mi bil v nebesih razen tebe? in razen tebe se nikogar ne veselim na zemlji.

26 Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

Ko peša meso moje in srce moje, skala srca mojega in delež moj je Bog vekomaj.

27 Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

Ker glej, kateri so daleč od tebe, ginejo; pokončaš ga, kdor koli se s prešestvovanjem izneveri tebi.

28 Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.

Meni torej je dobro, da sem blizu Bogu; v Gospoda stavim svoje pribežališče, da oznanjam vsa dela tvoja.