Psalmaro 73
1 Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.
Ta dobar je Bog Izrailju, onima koji su èista srca.
2 Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.
A noge moje umalo ne zaðoše, umalo ne popuznuše stopala moja,
3 Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.
Jer se rasrdih na bezumnike videæi kako bezbožnici dobro žive.
4 Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.
Jer ne znaju za nevolju do same smrti, i tijelo je njihovo pretilo.
5 Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.
Na poslovima èovjeèijim nema ih, i ne muèe se s drugim ljudima.
6 Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.
Toga radi optoèeni su ohološæu kao ogrlicom, i obuèeni u obijest kao u stajaæe ruho.
7 Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.
Od debljine izbuljeno im je oko, srce puno klape.
8 Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.
Potsmijevaju se, pakosno govore o nasilju, oholo govore.
9 Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.
Usta svoja dižu u nebo, i zemlju prolazi jezik njihov.
10 Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.
I zato se onamo navraæaju neki iz naroda njegova, i piju vodu iz puna izvora.
11 Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?
I govore: kako æe razabrati Bog? zar višnji zna?
12 Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!
Pa eto, ovi bezbožnici sreæni na svijetu umnožavaju bogatstvo.
13 Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,
Zar dakle uzalud èistim srce svoje, i umivam bezazlenošæu ruke svoje,
14 Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!
Dopadam rana svaki dan, i muke svako jutro?
15 Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.
Kad bih kazao: govoriæu kao i oni, iznevjerio bih rod sinova tvojih.
16 Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,
I tako stadoh razmišljati da bih ovo razumio; ali to bješe teško u oèima mojima.
17 Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.
Dok najposlije uðoh u svetinju Božiju, i doznah kraj njihov.
18 Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.
Ta na klizavom mjestu postavio si ih, i bacaš ih u propast!
19 Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!
Kako zaèas propadaju, ginu, nestaje ih od nenadne strahote!
20 Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.
Kao san, kad se èovjek probudi, tako probudivši ih, Gospode, u ništa obraæaš utvaru njihovu.
21 Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,
Kad kipljaše srce moje i rastrzah se u sebi,
22 Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.
Tada bijah neznalica i ne razumijevah; kao živinèe bijah pred tobom.
23 Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.
Ali sam svagda kod tebe, ti me držiš za desnu ruku.
24 Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.
Po svojoj volji vodiš me, i poslije æeš me odvesti u slavu.
25 Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.
Koga imam na nebu? i s tobom nièega neæu na zemlji.
26 Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.
Èezne za tobom tijelo moje i srce moje; Bog je grad srca mojega i dio moj dovijeka.
27 Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.
Jer evo koji otstupiše od tebe, ginu; ti istrebljavaš svakoga koji èini preljubu ostavljajuæi tebe.
28 Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.
A meni je dobro biti blizu Boga. Na Gospoda polažem nadanje svoje, i kazivaæu sva èudesa tvoja.
