Psalmaro 73

1 Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

Asafa dziesma. Tiešām, Dievs ir Israēla labums, tiem, kam sirdis ir šķīstas.

2 Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

Bet gandrīz es būtu paklupis ar savām kājām, mani soļi tik (tikko) neslīdēja.

3 Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

Jo man bija dusmas par lielīgiem, kad es redzēju, ka bezdievīgiem tik labi klājās.

4 Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

Jo vārgšanas tiem nav līdz nāvei, un tie resni nobarojušies.

5 Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

Tie nav bēdās kā citi ļaudis, un netop mocīti kā citi cilvēki.

6 Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

Tādēļ ar lepnību tie izrotājās un ar blēdību tie apģērbjas kā ar skaistām drēbēm.

7 Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

No taukiem spīd viņu acs, viņu sirdsdomās plūst pāri.

8 Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

Tie zobo, runā nikni no varas darba, tie lielās pārlieku.

9 Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

Tie paceļas ar savu muti līdz debesīm, un viņu mēle šaujās pa zemes virsu.

10 Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

Tādēļ ļaudis piemetās tiem klāt, un tiem rodas ūdens papilnam,

11 Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

Un tie saka: kā Dievs zinās? Un vai tas Visuaugstais ir zinātājs?

12 Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

Redzi, tādi ir tie bezdievīgie, un tomēr tiem arvien labi klājās pasaulē, un tie vairo savu bagātību.

13 Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

Tiešām, velti es esmu šķīstījis savu sirdi un mazgājis savas rokas nenoziedzībā,

14 Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

Un biju mocīts cauru dienu, un sods bija man klāt ik rītu.

15 Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

Tomēr ja es sacītu: es runāšu tāpat kā viņi, redz, ar to es apgrēkotos pie Tavu bērnu draudzes.

16 Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

Tāpēc es domāju, ka es to varētu saprast, bet tas bija visai grūti priekš manām acīm,

17 Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

Tiekams es gāju Dieva svētumā un ņēmu vērā, kas viņiem pēcgalā notiek.

18 Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

Tiešām, tu tos vedi uz slidenām vietām un tos nogāzi, ka tie iet postā.

19 Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

Kā viņi tik piepeši iet bojā! Tie iznīkst un iet bojā ar briesmām.

20 Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

Tā kā sapnis zūd, kad uzmostas, tā tev, Kungs, ceļoties viņi nebūs nekas.

21 Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

Kad rūgta taptu man sirds un riebtu man īkstis,

22 Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

Tad es būtu neprātīgs un nezinātu nekā; es būtu kā lops Tavā priekšā.

23 Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

Bet pie Tevis es palieku vienmēr; Tu mani turi pie manas labās rokas.

24 Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

Tu mani vadīsi pēc Sava padoma, un pēc mani uzņemsi godā.

25 Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

Kad Tu esi mans, tad man nevajag ne debess, ne zemes.

26 Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

Jebšu man arī mirtu miesa un sirds, taču Tu, Dievs esi manas sirds patvērums un mana daļa mūžīgi.

27 Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

Jo redzi, kas tālu no Tevis, tie ies bojā; Tu izdeldē visus, kas no Tevis atkāpjas.

28 Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.

Bet man tas ir prieks, tuvu būt pie Dieva, ka es savu cerību lieku uz To Kungu Dievu, ka es izteicu visus Tavus darbus.