Psalmaro 73

1 Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

Ein Psalm Asafs. / Ja, gütig ist Gott gegen Israel, / Gegen die, die reines Herzens sind.

2 Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

Doch meine Füße wären beinah gestrauchelt, / Meine Tritte fast ausgeglitten.

3 Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

Denn ich ward neidisch auf die Prahler, / Als ich das Glück der Frevler sah.

4 Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

Sie kennen ja keine Schmerzen, / Und von Gesundheit strotzt ihr Leib.

5 Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

Nicht sind sie in Unglück wie Sterbliche sonst, / Sie leiden nicht Plage wie andre Leute.

6 Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

Drum ist auch Hoffart ihr Halsschmuck, / Unrecht umhüllt sie als ihr Gewand.

7 Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

Ihr Auge tritt mühsam hervor aus dem Fett, / Ihr Herz ist voll stolzer Gedanken.

8 Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

Sie höhnen und sprechen boshaft von Gewalt, / Sie reden von oben herab.

9 Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

In den Himmel setzen sie ihren Mund, / Ihre Zunge ergeht sich auf Erden.

10 Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

Drum fallen ihnen die Leute zu, / Die schlürfen Wasser in Fülle ein.

11 Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

Sie sprechen: "Wie sollte Gott etwas wissen? / Wohnt denn bei dem Höchsten Kenntnis?

12 Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

Diese Leute leben zwar ohne Gott, / Doch haben sie, ewig ungestört, / Reichtum und Macht erlangt.

13 Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

Umsonst ist's, daß ich mein Herz hab reingehalten / Und meine Hände in Unschuld gewaschen.

14 Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

Ich war doch geplagt den ganzen Tag / Und ward alle Morgen aufs neue gestraft."

15 Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

Hätt ich gedacht: So will ich auch reden, / Ich hätte verleugnet deiner Kinder Geschlecht.

16 Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

So sann ich denn nach, dies Rätsel zu lösen; / Doch allzu schwierig war es für mich;

17 Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

Bis ich in Gottes Heiligtum ging / Und auf ihr (trauriges) Ende merkte.

18 Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

Ja, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, / Du stürzest sie ins Verderben.

19 Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

Wie sind sie im Nu zunichte geworden, / Geschwunden, vergangen durch Schreckensgerichte!

20 Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

Wie ein Traum verfliegt, sobald man erwacht: / So wirst du, Adonái, ihr Bild verschmähn, / Wenn du dich aufmachst (zu richten).

21 Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

Würde (nun wieder) mein Herz erbittert, / Und fühlt ich es stechen in meinen Nieren:

22 Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

Dann wär ich ein Narr und wüßte nichts, / Ich wäre sogar wie ein Tier vor dir.

23 Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

Aber ich bleibe nun stets bei dir, / Du hast ja erfaßt meine rechte Hand.

24 Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

Nach deinem Ratschluß wirst du mich leiten / Und nimmst mich endlich mit Ehren auf.

25 Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

Wen hätt ich im Himmel (ohne dich)? / Und bist du mein, so begehr ich nichts weiter auf Erden.

26 Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

Ist auch mein Leib geschwunden, und schlägt mein Herz nicht mehr: / Meines Herzens Hort und mein Besitz / Bleibt doch Elohim auf ewig!

27 Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

Denn die von dir weichen, die kommen um; / Du vertilgst, die dich treulos verlassen.

28 Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.

Mir aber ist köstlich die Nähe Elohims. / Auf Adonái Jahwe ruht mein Vertraun: / So will ich verkündigen all dein Tun.