Psalmaro 73

1 Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

(En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!

2 Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;

3 Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;

4 Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;

5 Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.

6 Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.

7 Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.

8 Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,

9 Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.

10 Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.

11 Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"

12 Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!

13 Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,

14 Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!

15 Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."

16 Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,

17 Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:

18 Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.

19 Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!

20 Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.

21 Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,

22 Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.

23 Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;

24 Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.

25 Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!

26 Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.

27 Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.

28 Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.

Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.