Psalmaro 72
1 Pri Salomono. Ho Dio, Vian juĝon donu al la reĝo Kaj Vian justecon al la reĝido.
Za Salomona: Bog, sodbe svoje kralju daj in pravico svojo sinu kraljevemu.
2 Li juĝu Vian popolon kun vero Kaj Viajn prematojn kun justeco.
Sodi naj ljudstvo tvoje pravično, in uboge tvoje po pravici.
3 La montoj alportu al la popolo pacon, Ankaŭ la montetoj, per justeco.
Mir naj ljudstvu gore rodé, in griči zavoljo pravice.
4 Li juĝu la prematojn en la popolo, Li savu la filojn de senhavulo, Kaj li dispremu la premanton.
Rešil bode ljudstva siromake, otél ubogih sinove, a zdrobil zatiralca.
5 Oni timu Vin tiel longe, kiel ekzistos la suno kaj la luno, De generacioj al generacioj.
Čestili te bodejo, dokler bode solnce, in dokler bode trajal mesec do večnega róda.
6 Li malleviĝu, kiel pluvo sur falĉitan herbejon; Kiel gutoj, kiuj malsekigas la teron.
Kakor ko pride dež nad travo pokošeno, ko deževje, moča zemlji,
7 En liaj tagoj floru virtulo kaj granda paco, Ĝis ne plu ekzistos la luno.
Bode v cvetu o času njegovem pravični, in mirú obilost, dokler da ne bode meseca.
8 Li regu de maro ĝis maro Kaj de la Rivero ĝis la finoj de la tero.
In gospodoval bode od morja do morja in od reke do mej zemljé.
9 Kliniĝu antaŭ li la dezertanoj, Kaj liaj malamikoj leku polvon.
Pred njim se bodo klanjali in čestili ga tujci; in prah bodejo lizali sovražniki njegovi.
10 La reĝoj de Tarŝiŝ kaj de la insuloj alportu donacojn; La reĝoj de Ŝeba kaj Seba venigu donojn.
Kralji morski in otočani nosili mu bodejo darí; kralji iz Sabeje in Sabe prinesó mu darilo.
11 Kliniĝu antaŭ li ĉiuj reĝoj; Ĉiuj popoloj lin servu.
Dâ, klanjali se bodo vsi kralji; vsi narodi mu bodejo služili.
12 Ĉar li savos ploregantan malriĉulon Kaj senhelpan mizerulon.
Ker rešil bode ljudstvo vpijoče, in ubozega, kateremu ne bode pomočnika.
13 Li estos favorkora por malriĉulo kaj senhavulo, Kaj li savos la animojn de mizeruloj.
Prizanašal bode siromaku in potrebnemu, in duše potrebnih bode rešil.
14 De malico kaj krimo li savos iliajn animojn; Kaj kara estos ilia sango en liaj okuloj.
Zvijače in silovitosti bode otél njih dušo; tako draga je njih kri v očeh njegovih.
15 Kaj li vivu, kaj oni donu al li el la oro de Ŝeba; Kaj oni ĉiam preĝu por li, kaj ĉiutage oni lin benu.
Torej, dokler bode živel, dajal mu bode zlata Sabejskega, in prosil bode zanj neprestano, ves dan ga blagoslavljal.
16 Estu multe da greno en la lando; Sur la supro de la montoj ĝiaj spikoj ondiĝu kiel Lebanon; Kaj en la urboj ĉio floru, kiel herbo sur la tero.
Kjer bode peščica pšenice na zemlji, na vrhu gorâ, majal se bode kakor Libanon sad njegov, in cveli bodejo meščani kakor trava zemeljska.
17 Lia nomo estu eterna; Tiel longe, kiel ekzistas la suno, kresku lia nomo; Ĉiuj popoloj sin benu per li kaj gloru lin.
Imé njegovo bode vekomaj; dokler bode solnce, poganjalo bode ime njegovo; in blagoslavljajoč se v njem bodo ga blagrovali vsi narodi.
18 Glorata estu Dio la Eternulo, Dio de Izrael, Kiu sola faras miraklojn.
Slava Gospodu, Bogu, Izraelovemu, kateri sam dela čuda.
19 Kaj laŭdata estu Lia glora nomo eterne; Kaj Lia gloro plenigu la tutan teron. Amen, kaj amen!
In blagoslovljeno ime slave njegove vekomaj, in slave njegove naj se napolni vsa zemlja; zgôdi se, in zgôdi se!
20 Finiĝis la preĝoj de David, filo de Jiŝaj.
Konec je molitev Davidovih, sina Izajevega.
