Psalmaro 72

1 Pri Salomono. Ho Dio, Vian juĝon donu al la reĝo Kaj Vian justecon al la reĝido.

Bože, daj caru sud svoj, i pravdu svoju sinu carevu:

2 Li juĝu Vian popolon kun vero Kaj Viajn prematojn kun justeco.

On æe suditi narodu tvojemu po pravdi, i nevoljnicima tvojim po pravici.

3 La montoj alportu al la popolo pacon, Ankaŭ la montetoj, per justeco.

Rodiæe narodu gore mirom, i humovi pravdom.

4 Li juĝu la prematojn en la popolo, Li savu la filojn de senhavulo, Kaj li dispremu la premanton.

On æe suditi nevoljnima u narodu, pomoæi æe sinovima ništega, i nasilnika æe oboriti,

5 Oni timu Vin tiel longe, kiel ekzistos la suno kaj la luno, De generacioj al generacioj.

Bojaæe se tebe dok je sunca i mjeseca, od koljena do koljena.

6 Li malleviĝu, kiel pluvo sur falĉitan herbejon; Kiel gutoj, kiuj malsekigas la teron.

Siæi æe kao dažd na pokošenu livadu, kao kaplje koje porašaju zemlju.

7 En liaj tagoj floru virtulo kaj granda paco, Ĝis ne plu ekzistos la luno.

Procvjetaæe u dane njegove pravednik i svuda mir dokle teèe mjeseca.

8 Li regu de maro ĝis maro Kaj de la Rivero ĝis la finoj de la tero.

Vladaæe od mora do mora, i od rijeke do krajeva zemaljskih.

9 Kliniĝu antaŭ li la dezertanoj, Kaj liaj malamikoj leku polvon.

Pred njim æe popadati divljaci, i neprijatelji njegovi prah æe lizati.

10 La reĝoj de Tarŝiŝ kaj de la insuloj alportu donacojn; La reĝoj de Ŝeba kaj Seba venigu donojn.

Carevi Tarsiski i ostrvljani donijeæe dare, carevi Šavski i Savski daæe danak.

11 Kliniĝu antaŭ li ĉiuj reĝoj; Ĉiuj popoloj lin servu.

Klanjaæe mu se svi carevi, svi narodi biæe mu pokorni.

12 Ĉar li savos ploregantan malriĉulon Kaj senhelpan mizerulon.

Jer æe izbaviti ubogoga koji cvili i nevoljnoga koji nema pomoænika.

13 Li estos favorkora por malriĉulo kaj senhavulo, Kaj li savos la animojn de mizeruloj.

Biæe milostiv ništemu i ubogom, i duše æe jadnima spasti.

14 De malico kaj krimo li savos iliajn animojn; Kaj kara estos ilia sango en liaj okuloj.

Od prijevare i nasilja iskupiæe duše njihove, i skupa æe biti krv njihova pred oèima njegovima.

15 Kaj li vivu, kaj oni donu al li el la oro de Ŝeba; Kaj oni ĉiam preĝu por li, kaj ĉiutage oni lin benu.

Oni æe dobro živjeti, i donijeæe mu zlato iz Šave; i svagda æe se moliti za njega, i svaki æe ga dan blagosiljati.

16 Estu multe da greno en la lando; Sur la supro de la montoj ĝiaj spikoj ondiĝu kiel Lebanon; Kaj en la urboj ĉio floru, kiel herbo sur la tero.

Biæe pšenice na zemlji izobila; po vrhovima gorskim lelijaæe se klasje njezino kao Livanska šuma, i po gradovima cvjetaæe ljudi kao trava na zemlji.

17 Lia nomo estu eterna; Tiel longe, kiel ekzistas la suno, kresku lia nomo; Ĉiuj popoloj sin benu per li kaj gloru lin.

Ime æe njegovo biti uvijek; dokle teèe sunca, ime æe njegovo rasti. Blagosloviæe se u njemu, svi æe ga narodi zvati blaženim.

18 Glorata estu Dio la Eternulo, Dio de Izrael, Kiu sola faras miraklojn.

Blagosloven Gospod Bog, Bog Izrailjev, koji jedan èini èudesa!

19 Kaj laŭdata estu Lia glora nomo eterne; Kaj Lia gloro plenigu la tutan teron. Amen, kaj amen!

I blagosloveno slavno ime njegovo uvijek! slave njegove napuniæe se sva zemlja. Amin i amin.

20 Finiĝis la preĝoj de David, filo de Jiŝaj.

Svršiše se molitve Davida, sina Jesejeva.