Psalmaro 72
1 Pri Salomono. Ho Dio, Vian juĝon donu al la reĝo Kaj Vian justecon al la reĝido.
Psalmus, in Salomonem.
2 Li juĝu Vian popolon kun vero Kaj Viajn prematojn kun justeco.
[Deus, judicium tuum regi da, et justitiam tuam filio regis; judicare populum tuum in justitia, et pauperes tuos in judicio.
3 La montoj alportu al la popolo pacon, Ankaŭ la montetoj, per justeco.
Suscipiant montes pacem populo, et colles justitiam.
4 Li juĝu la prematojn en la popolo, Li savu la filojn de senhavulo, Kaj li dispremu la premanton.
Judicabit pauperes populi, et salvos faciet filios pauperum, et humiliabit calumniatorem.
5 Oni timu Vin tiel longe, kiel ekzistos la suno kaj la luno, De generacioj al generacioj.
Et permanebit cum sole, et ante lunam, in generatione et generationem.
6 Li malleviĝu, kiel pluvo sur falĉitan herbejon; Kiel gutoj, kiuj malsekigas la teron.
Descendet sicut pluvia in vellus, et sicut stillicidia stillantia super terram.
7 En liaj tagoj floru virtulo kaj granda paco, Ĝis ne plu ekzistos la luno.
Orietur in diebus ejus justitia, et abundantia pacis, donec auferatur luna.
8 Li regu de maro ĝis maro Kaj de la Rivero ĝis la finoj de la tero.
Et dominabitur a mari usque ad mare, et a flumine usque ad terminos orbis terrarum.
9 Kliniĝu antaŭ li la dezertanoj, Kaj liaj malamikoj leku polvon.
Coram illo procident Æthiopes, et inimici ejus terram lingent.
10 La reĝoj de Tarŝiŝ kaj de la insuloj alportu donacojn; La reĝoj de Ŝeba kaj Seba venigu donojn.
Reges Tharsis et insulæ munera offerent; reges Arabum et Saba dona adducent:
11 Kliniĝu antaŭ li ĉiuj reĝoj; Ĉiuj popoloj lin servu.
et adorabunt eum omnes reges terræ; omnes gentes servient ei.
12 Ĉar li savos ploregantan malriĉulon Kaj senhelpan mizerulon.
Quia liberabit pauperem a potente, et pauperem cui non erat adjutor.
13 Li estos favorkora por malriĉulo kaj senhavulo, Kaj li savos la animojn de mizeruloj.
Parcet pauperi et inopi, et animas pauperum salvas faciet.
14 De malico kaj krimo li savos iliajn animojn; Kaj kara estos ilia sango en liaj okuloj.
Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum, et honorabile nomen eorum coram illo.
15 Kaj li vivu, kaj oni donu al li el la oro de Ŝeba; Kaj oni ĉiam preĝu por li, kaj ĉiutage oni lin benu.
Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ; et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei.
16 Estu multe da greno en la lando; Sur la supro de la montoj ĝiaj spikoj ondiĝu kiel Lebanon; Kaj en la urboj ĉio floru, kiel herbo sur la tero.
Et erit firmamentum in terra in summis montium; superextolletur super Libanum fructus ejus, et florebunt de civitate sicut fœnum terræ.
17 Lia nomo estu eterna; Tiel longe, kiel ekzistas la suno, kresku lia nomo; Ĉiuj popoloj sin benu per li kaj gloru lin.
Sit nomen ejus benedictum in sæcula; ante solem permanet nomen ejus. Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ; omnes gentes magnificabunt eum.
18 Glorata estu Dio la Eternulo, Dio de Izrael, Kiu sola faras miraklojn.
Benedictus Dominus Deus Israël, qui facit mirabilia solus.
19 Kaj laŭdata estu Lia glora nomo eterne; Kaj Lia gloro plenigu la tutan teron. Amen, kaj amen!
Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum, et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.]
20 Finiĝis la preĝoj de David, filo de Jiŝaj.
Defecerunt laudes David, filii Jesse.
