Psalmaro 7
1 Senkulpiĝo de David, kiun li kantis al la Eternulo pri Kuŝ, la Benjamenido. Ho Eternulo, mia Dio, ĉe Vi mi rifuĝas; helpu min kontraŭ ĉiuj miaj persekutantoj, kaj savu min,
Gospode, Bože moj! u tebe se uzdam, saèuvaj me od svijeh koji me gone, i izbavi me.
2 Por ke oni ne elŝiru, kiel leono, mian animon, Ĝin disŝirante, dum neniu savas.
Da mi neprijatelj ne išèupa duše kao lav. Èupa, a nema ko da izbavi.
3 Ho Eternulo, mia Dio! se mi faris ĉi tion, Se ekzistas maljusteco en miaj manoj,
Gospode, Bože moj! ako sam to uèinio, ako je nepravda u rukama mojima,
4 Se al mia amiko mi pagis per malbono, Aŭ se mi difektis tiun, kiu premis min senkaŭze:
Ako sam zlo vratio prijatelju svojemu, ili krivo uèinio onima koji na me na pravdi napadahu;
5 Tiam malamiko persekutu mian animon, Li atingu kaj enpremu mian vivon en la teron, Kaj mian honoron li metu en la polvon. (Sela)
Neka goni neprijatelj dušu moju, i neka je stigne, i pogazi na zemlju život moj i slavu moju u prah obrati.
6 Stariĝu, ho Eternulo, en Via kolero, Leviĝu super la furiozon de miaj premantoj; Kaj vekiĝu por mi, Vi, kiu ordonis fari juĝon.
Ustani, Gospode, u gnjevu svojem; digni se na žestinu neprijatelja mojih; probudi se meni na pomoæ, i otvori sud.
7 Kaj amaso da popoloj Vin ĉirkaŭos; Kaj super ili reiru supren.
I ljudstvo æe se sleæi oko tebe; iznad njega izaði u visinu.
8 La Eternulo juĝas popolojn. Juĝu min, ho Eternulo, laŭ mia justeco kaj laŭ mia pieco.
Gospod sudi narodima. Sudi mi, Gospode, po pravdi mojoj, i po bezazlenosti mojoj neka mi bude.
9 Finiĝu la malboneco de malpiuloj, kaj Vi subtenu justulon, Vi, kiu esploras korojn kaj internaĵojn, justa Dio!
Nek se prekine zloæa bezbožnika, a pravednika potpomozi, jer ti ispituješ srca i utrobe, Bože pravedni!
10 Mia ŝildo estas ĉe Dio, Kiu savas piajn korojn.
Štit je meni u Boga, koji èuva one koji su prava srca.
11 Dio estas juĝanto justa, Kaj Dio minacanta ĉiutage.
Bog je pravedan sudija, i Bog je svaki dan gotov na gnjev.
12 Se oni ne reĝustiĝas, Li akrigas Sian glavon, Streĉas Sian pafarkon kaj direktas ĝin.
Ako se neæe bezbožnik da obrati, on oštri maè svoj, nateže luk svoj, i naperuje ga;
13 Kaj Li pretigas por ĝi mortigilojn, Siajn sagojn Li faras bruligaj.
I zapinje smrtnu strijelu, èini strijele svoje da pale.
14 Jen tiu gravediĝis per malbono, Portis en si malicon, kaj naskis mensogon.
Gle, bezbožnik zaèe nepravdu, trudan bijaše zloèinstvom, i rodi sebi prijevaru.
15 Li fosis kavon kaj profundigis ĝin, Kaj li falis en la kavon, kiun li pretigis.
Kopa jamu i iskopa, i pade u jamu koju je naèinio.
16 Lia malico refalos sur lian kapon, Kaj sur lian verton falos lia krimo.
Zloba njegova obrati se na njegovu glavu, i zloèinstvo njegovo pade na tjeme njegovo.
17 Mi gloros la Eternulon pro Lia justeco, Kaj kantos la nomon de la Eternulo Plejalta.
Hvalim Gospoda za pravdu njegovu, i pjevam imenu Gospoda višnjega.
